Populus peregrinans

37. Ecclesia per temporis spatia iter faciente considerata, cognatio cum Christi resurrectione atque hebdomadaria huius memoriae sollemnis certa dies iuvant recordari peregrinantem naturam atque Populi Dei eschatologicam rationem. Etenim in dominicas Ecclesia ad novissimam « diem Domini » incedit, ad dominicam scilicet sine fine. Reapse Christi advenientis exspectatio in mysterio ipso Ecclesiae inscribitur (⁵⁵) atque in quaque eucharistica celebratione exsurgit. At dies Domini, suam per peculiarem gloriae Christi resuscitati memoriam, maiore vi etiam futuram gloriam eiusdem « reditus » repetit. Id efficit ut dominica sit dies quo Ecclesia, « sponsalem » suam indolem clarius significando, naturam caelestis Ierusalem eschatologicam quodammodo antecapiat. In eucharisticum conventum suos filios congregans eosdemque instituens ad « divinum Sponsum » opperiendum, ipsa quasi « exercitium desiderii » (⁵⁶) agit, in quo in antecessum caelorum novorum terraeque novae gaudium delibat, cum civitas sancta, nova Ierusalem, de caelo descendet, a Deo, « parata sicut sponsa ornata viro suo » (Apc 21,2).