47. Numquam desiit Ecclesia habere hoc conscientiae praeceptum, quod interiori haeret necessitati, quam primorum saeculorum Christiani tam fortiter intellexerunt, etiamsi primo quidem tempore necessarium non duxit illud esse praecipiendum. Tantummodo seriore aetate, ob aliquorum animi remissionem neglegentiamque, officium dominicalis Missae participandae significantius definivit: saepius id operata est cohortando, nonnumquam tamen certis canonicis normis usa est. Quod factum est variis in particularibus Conciliis inde a quarto saeculo (ita in Concilio Elvirensi anno 300, ubi sermo non est de officio verum de poenarum consectariis si quis ter afuerat) (⁷⁸) ac praesertim inde a saeculo VI (quemadmodum factum est in Concilio Agdensi anno 506).(⁷⁹) In universalem quandam consuetudinem certae obligationis transierunt haec Conciliorum particularium decreta, sicut aliquid omnino manifestum.(⁸⁰)

Canonici Iuris Codex anno 1917 primum in legem universalem traditam consuetudinem convertit.(⁸¹) Vigens Codex eandem inculcat, affirmans: « Die dominica aliisque diebus festis de praecepto fideles obligatione tenentur Missam participandi ».(⁸²) Huiusmodi lex plerumque accepta est uti officium grave complectens: quod etiam Catechismus Catholicae Ecclesiae edocet,(⁸³) planeque intellegitur ratio si dominicae pondus christiana in vita expenditur.