10. Prout e Dei manibus prodiit cosmos, ita eius pariter bonitatis gerit vestigium. Venustus est orbis, dignusque etiam admiratione et perfruitione, verum colendus est et enucleandus. Operis Dei « consummatio » hominis operibus mundum ipsum recludit: « complevitque Deus die septimo opus suum, quod fecerat » (Gn 2,2). Per anthropomorphicam hanc « operis » divini commemorationem non modo lucis radium pandunt nobis Biblia in arcanam illam necessitudinem inter Creatorem creatumque mundum, sed proprium munus item collustrat quod habet homo erga totum orbem. Dei « opus » exemplum quadamtenus hominibus praebet. Non destinantur enim dumtaxat qui mundum incolant, verum « construant » quoque et sic Dei « cooperatores » fiant. Prima Genesis capita, quemadmodumLitteris in Encyclicis Laborem exercens scripsimus, aliquo modo primum efficiunt « evangelium laboris ».(¹⁰) Quam veritatem Concilium Oecumenicum Vaticanum II similiter inculcavit: « Homo enim, ad imaginem Dei creatus, mandatum accepit ut, terram cum omnibus quae in ea continentur sibi subiciens, mundum in iustitia et sanctitate regeret utque, Deum omnium Creatorem agnoscens, seipsum ac rerum universitatem ad Ipsum referret ita ut rebus omnibus homini subiectis, admirabile sit nomen Domini in universa terra ».(¹¹)

Mirabilis omnino eventus progrentis scientiae et technicae artis et culturae propriis in diversis affirmationibus — qui progressus velocior usque fit atque hodie etiam vertiginosus — fructus est, in orbis nostri annalibus, illius vocationis qua viro ac mulieri Deus officium concredidit onusque simul terram replendi eamque proprio sudore sibi subiciendi, observata tamen lege divina.