A sabbato ad Dominicam

18. Quoniam ita tertium mandatum suapte natura ex memoria operum Dei salutarium dependebat, Christiani percipientes indolem propriam temporis novi extremique a Christo inaugurati, acceperunt primum diem post sabbatum tamquam festivum diem, cum eo Domini resurrectio accidisset. Etenim Christi paschale mysterium plenam condit revelationem ipsius mysterii originum, culmen historiae salutis et anticipationem eschatologicae terrarum consummationis. Quod in creatione Deus est operatus quodque pro suo populo in Exodo perfecit, in Christi morte resurrectioneque suam assecutum est perfectionem, licet tantummodo in parusia sempiternam suam habiturum sit declarationem, id est glorioso in Christi reditu. In eo plane impletur « spiritalis » sabbati sensus, quemadmodum sanctus Gregorius Magnus effert: « Verum autem sabbatum ipsum redemptorem nostrum Iesum Christum Dominum habemus ».(¹⁴) Quocirca laetitia illa, qua Deus primo humani generis in sabbato creaturam ex nihilo productam contemplatur, promitur illa ex laetitia qua Christus dominico paschatis die suis discipulis apparuit eisque pacis et Spiritus attulit donum (cfr Io 20,19-23). Namque hominum condicio cum eaque creatura tota quae « congemiscit et comparturit usque adhuc » (Rom 8,22) paschali in mysterio novum suum cognovit « exitum » adversus filiorum Dei libertatem qui cum Christo clamare valent « Abba, Pater » (Rom 8,15; Gal 4,6). Sub huius mysterii lumine, praecepti Veteris Testamenti de Domini die significatio cuncta redintegratur planeque revelatur in gloria quae in Christi resuscitati vultu refulget (cfr 2 Cor 4,6). A « sabbato » transitur ad « prima sabbatorum », a septimo ad diem primum: Domini dies evadit dies Christi.