Caput III

DIES ECCLESIAE

EUCHARISTICA COADUNATIO DOMINICAE COR

Resuscitati praesentia

31. « Ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi » (Mt 28,20). Quod Christus pollicitus est id ab Ecclesia usque auditur velut arcanum quoddam fecundum eiusdem vitae ipsiusque spei fons. Si dominica est dies resurrectionis, ipsa non est memoria tantum praeteriti eventus: vivae Resuscitati praesentiae inter suos est celebratio.

Ut haec praesentia enuntietur congruenterque vivatur, non sufficit Christi discipulos personaliter precari atque intus recordari, in cordis recessu, Christi mortem ac resurrectionem. Quotquot namque baptismi gratiam receperunt, haud ut individui salvati sunt, sed ut Corporis mystici membra, quae Dei Populum participant.(³⁸) Magni momenti est eos convenire, ut plene Ecclesiae identitatem ostendant, ecclesian, coadunationem siliet fatam a Domino resusitato qui suam tradidit yitam ut « filios Dei, qui erant dispersi, ongregaret in unum » (Io 11,52). Ipsi « unum » facti sunt in Cristo (cfr Gal 3,28), per Spiritus donum. Haec unitas exterius manifestatur, cum Christiani congregantur: tum ipsi plane fiunt conscii atque mundo testantur se redemptorum esse populum, qui constat « ex omni tribu et lingua et populo et natione » (Apc 5,9). In Christi discipulorum conventu per temporis spatium primae christianae communitatis effigies continuatur, quam magnifice in Actibus Apostolorum pinxit Lucas, cum primi baptizati, ait ille, « erant... perseverantes in doctrina Apostolorum et communicatione, in fractione panis et orationibus » (2,42).