|
Supradictus vero imperator cum iam intellexit
appropinquare sibi diem obitus sui - senuerat enim valde - vocavit filium suum
Hludowicum ad se cum omni exercitu, episcopis, abbatibus, ducibus, comitibus,
locopositis: habuit generale colloquium cum eis Aquis Grani palatio pacifice et
honeste, admonens ut fidem erga filium suum ostenderent, interrogans omnes a
maximo usque ad minimum, si eis placuisset, ut nomen suum, id est imperatoris,
filio suo Hludowico tradidisset. Illi omnes exsultando responderunt, Dei admonitionem esse
illius rei. Quod factum, in proxima die dominica
ornavit se cultu regio, et coronam capiti suo imposuit; incedebat clare
decoratus et ornatus, sicut ei decuerat. Perrexit ad ecclesiam, quam ipse a
fundamento construxerat, pervenit ante altare quod erat in eminentiori loco
constructum ceteris altaribus, et consecratum in honore domini nostri Iesu
Christi; super quod coronam auream, aliam quam ille gestabat in capite suo,
iussit imponi. Postquam diu oraverunt ipse et filius eius, locutus est ad
filium suum coram omni multitudine pontificum et optimatum suorum, admonens eum
imprimis omnipotentem Deum diligere ac timere, eius praecepta servare in
omnibus, ecclesias Dei gubernare et defendere a pravis hominibus. Sororibus suis et
fratribus qui erant natu iuniores, et nepotibus et omnibus propinquis suis
indeficientem misericordiam semper ostendere praecepit. Deinde sacerdotes
honorare ut patres, populum diligere ut filios, superbos et nequissimos homines
in viam salutis coactos dirigere, coenobiorum consolator fuisset et pauperum
pater. Fideles ministros et Deum timentes constitueret, qui munera iniusta odio
haberent. Nullum ab honore suo sine causa discretionis eiecisset, et semet
ipsum omni tempore coram Deo et omni populo irreprehensibilem demonstrare. Postquam
haec verba et alia multa coram multitudine filio suo ostenderet, interrogavit
eum, si oboediens voluisset esse praeceptis suis. At ille respondit, libenter
oboedire, et cum Dei adiutorio omnia praecepta, quae mandaverat ei pater,
custodire. Tunc iussit eum pater, ut propriis manibus elevasset coronam, quae
erat super altare, et capiti suo imponeret ob recordationem omnium praeceptorum
quae mandaverat ei pater. At ille iussionem patris implevit. Quod factum,
audientes missarum sollemnia ibant ad palatium. Sustinuit enim filius patrem
eundo et redeundo, quamdiu cum eo erat filius. Non post multos dies magnificis
donis et innumeris honoravit eum pater suus, et dimisit eum ire Aquitaniam.
Antequam divisi fuissent, amplexantes enim se et osculantes, propter gaudium
amoris flere coeperunt. Ille perrexit in Aquitaniam, et dominus imperator
tenuit regnum et nomen suum honorifice, sicut dignum erat.
|