|
Postquam divisi fuerant, dominus imperator
nihil aliud coepit agere, nisi in orationibus et elemosinis vacare, et libros
corrigere. Et quattuor evangelia Christi, quae praetitulantur nomine Mathaei,
Marci, Lucae et Iohannis, in ultimo ante obitus sui diem cum Graecis et Syris
optime correxerat. Sequenti vero anno, qui est annus regni eius XLVI., mense Ianuario accepit
dominum imperatorem post balneum febris. Cumque per singulos dies languor
ingravesceret, nihil comedens neque bibens, nisi modicum aquae ad recreationem
corporis, septimo die postquam laborare nimis secum coepit, iussit familiarissimum
pontificem suum Hildibaldum venire ad se, ut ei sacramenta dominici corporis et
sanguinis tribueret, ut exitum suum confirmaret. Quod factum, laboravit in infirmitate diem illum et noctem sequentem. In
crastinum vero, luce adveniente, sciens quod facturus erat, extensa manu
dextera, virtute qua poterat, signum sanctae crucis fronti imprimens, et super
pectus et omne corpus consignavit. Novissime autem colligens pedes suos,
extendens brachia et manus super corpus, clausit oculos suos, psallens hunc versum
leniter: In manus tuas Domine commendo spiritum meum. Statim post haec in
senectute bona plenus dierum perrexit in pace: ipso eodemque die humatum est
corpus eius in ecclesia, quam ipse construxerat Aquis Grani palatio, anno
aetatis suae LXXII., indictione septima.
|