|
Inde revertens
dominus imperator venit Aquis Grani palatium ad sedem suam. Pollebat enim de die
in diem in virtutibus sacris, quod prolixum est enumerare. Erat enim statura
mediocri, oculis magnis et claris, vultu lucido, naso longo et recto, labiis
non nimis densis nec nimis tenuis, forti pectore, scapulis latis, brachiis
fortissimis, ita ut nullus ei in arcu vel lancea sagittando aequiperare
poterat: manibus longis, digitis rectis, tibiis longis et ad mensura graciles,
pedibus longis, voce virili. Lingua graeca et latina valde eruditus, sed graecam
melius intellegere poterat quam loqui; latinam vero sicut naturalem aequaliter
loqui poterat. Sensum vero in omnibus scripturis spiritalem et moralem, nec non et
anagogen optime noverat. Poetica carmina gentilia quae in iuventute didicerat,
respuit, nec legere, nec audire, nec docere voluit. Erat fortis in membris suis,
agilis et impiger, tardus ad irascendum et facilis ad miserandum. Quotiens mane
in cottidianis diebus ad ecclesiam perrexerat causa orationis, flexis genibus
fronte tetigit pavimentum, humiliter diu orans, aliquando cum lacrimis; et omnibus
moribus bonis semper ornatus. In tantum largus, ut antea nec in antiquis libris
nec modernis temporibus auditum est, ut villas regias, quae erant patris sui et
avi et tritavi, fidelibus suis tradidit eas in possessionem sempiternam, et
praecepta constituit, et anuli sui impressione cum consubscriptione manu
propria roboravit. Fecerat enim hoc diu temporis. Erat enim in cibo potuque
sobrius, et in indumentis suis moderabilis. Numquam aureo resplenduit
vestimento, nisi tantum in summis festivitatibus, sicut patres eius solebant
agere. Tunc nihil in illis diebus se induit praeter camisiam et femoralia nisi
cum auro texta, lembo aureo, baltheo aureo praecinctus et ense auro fulgente,
ocreas aureas et clamidem cum auro textam, et coronam auream in capite gestans,
et baculum aureum in manu tenens. Numquam in risum exaltavit vocem suam, nec
quando in summis festivitatibus ad laetitiam populi procedebant themilici,
scurri et mimi cum coraulis et citharistis ad mensam coram eo, tunc ad mensuram
ridebat populus coram eo, ille numquam nec dentes candidos suos in risu
ostendit. Cottidie ante cibum elemosinarum largitionem pauperibus exhibuit, et
ubicumque erat, xenodochia secum habebat. In mense autem Augusto, quando
cervi pinguissimi sunt, venatione vacabat, usque dum aprorum tempus advenerat.
|