|
Omnia prudenter
et caute agens, nihil indiscrete faciens praeter quod consiliariis suis magis
credidit quam opus esset; quod ei fecit occupatio psalmodiae et lectionum
assiduitas, et aliud, quod ille non incipiebat. Quia iam dudum illa pessima
consuetudo erat, ut ex vilissimis servis fiebant summi pontifices: hoc non
prohibuit; tamen maximum malum est in populo christiano, sicut testantur Regum
historiae de Hieroboam filio Nabad, qui erat servus regis Salomonis, et post
eum principatum habebat super decem tribus filiorum Israel. Refert enim
scriptura de eo: Post haec verba non est reversus Hieroboam de via sua pessima,
sed e contrario fecit de novissimis populi sacerdotes excelsorum. Quicumque
volebat, implebat manum suam, et fiebat sacerdos excelsorum. Et propter hanc
causam peccavit domus Hieroboam, et eversa est, et deleta de superficie terrae.
Postquam illi tales culmen regiminis arripiunt, numquam sunt antea tam mansueti
et sic domestici ut non statim incipiant esse iracundi, rixosi, maliloqui,
obstinati, iniuriosi, et minas omnibus subiectis promittentes, et per
huiuscemodi negotia cupiunt ab omnibus timeri ac laudari. Turpissimam cognationem eorum a
iugo debitae servitutis nituntur eripere, et libertatem imponi. Tunc aliquos eorum liberalibus studiis instruunt,
alios nobilibus feminis coniungunt, et propinquas eorum filios nobilium in
coniugium compellunt accipere. Nullus enim cum eis aequanimiter vivere potest, nisi hi
soli qui talem coniunctionem cum eis habent; ceteri vero cum maxima tristitia,
gemendo et flendo, ducunt dies suos. Propinqui vero supradictorum, postquam
aliquid intellegunt, senes nobiles derident atque despiciunt, sunt elati,
instabiles, incontinentes, impudici, inverecundi: unicuique tamen parvum bonum
remanet. Postquam autem a se sanctam verecundiam proiciunt Domini eorum, nolunt
intellegere scripturam canonicam, quod apostolorum concilium nominatur; ibi
enim praecepit dicens: Quod si episcopus pauperes parentes habuerit, tribuat eis
quasi pauperibus, ut non res ecclesiastica pereat. Librum sancti Gregorii qui
praetitulatur Pastoralis, nolunt accipere. Nullus enim credi potest quomodo se
continent, nisi hi soli qui hoc malum sine ulla intermissione patiuntur.
Propinqui vero eorum, postquam aliquid intellegunt, quod maximum periculum est
dantibus et accipientibus, ad sacrum ordinem pertrahuntur. Et licet sint
aliquid periti, tamen superat eorum doctrinam criminum multitudo. Fit
plerumque, ut pastor in ecclesia aliquos neglegentes noxios ausus non est
canonica iustitia provocare propter crimina propinquorum; illud sacrum
ministerium plerumque a nonnullis valde despicitur, propter quod a talibus
exhibetur. Et
ideo omnipotens Deus cum regibus et principibus hanc pessimam consuetudinem
amodo et deinceps eradicare et suffocare dignetur, ut amplius non fiat in
populo christiano. Amen.
|