1. Sed et Saturus benedictus
hanc visionem suam edidit, quam ipse conscripsit.
2. Passi, inquit, eramus, et
exivimus de carne, et coepimus ferri a quattuor angelis in orientem, quorum
manus nos non tangebant.
3. ibamus autem non supini sursum
versi, sed quasi mollem clivum ascendentes.
4. et liberato primo mundo vidimus
lucem inmensam, et dixi Perpetuae (erat enim haec in latere meo): Hoc est quod
nobis Dominus promittebat: percepimus promissionem.
5. et dum gestamur ab ipsis
quattuor angelis, factum est nobis spatium grande, quod tale fuit quasi
viridiarium arbores habens rosae et omne genus flores.
6. altitudo arborum erat in modum
cypressi, quarum folia cadebant sine cessatione.
7. ibi autem in viridiario alii
quattuor angeli fuerunt clariores ceteris: qui, ubi viderunt nos, honorem nobis
dederunt, et dixerunt ceteris angelis, Ecce sunt, ecce sunt, cum admiratione.
et expavescentes quattuor illi angeli qui gestabant nos, deposuerunt nos.
8. et pedibus nostris transivimus
ad stadium via lata.
9. ibi invenimus Iocundum et
Saturninum et Artaxium, qui eadem persecutione vivi arserunt, et Quintum, qui
et ipse martyr in carcere exierat. et quaerebamus de illis, ubi essent.
10. ceteri angeli dixerunt nobis:
Venite prius, introite, et salutate Dominum.
|