-17-

1. Pridie quoque cum illam cenam ultimam quam liberam vocant, quantum in ipsis erat, non cenam liberam sed agapem cenarent, eadem constantia ad populum verba iactabant, comminantes iudicium Dei, contestantes passionis suae felicitatem, inridentes concurrentium curiositatem, dicente Saturo: Crastinus satis vobis non est? quid libenter videtis quod odistis? hodie amici, cras inimici. notate tamen vobis facies nostras diligenter, ut recognoscatis nos in die illo.

2. ita omnes inde adtoniti discedebant, ex quibus multi crediderunt.