|
Nec in vanum
illi omnes regis amicitiam acquisiverunt. Nam, qui
desideraverunt potestatem terrenam augere, invenerunt; qui pecuniam, pecuniam;
qui familiaritatem, familiaritatem; qui utramque, utramque. Omnes autem
habuerunt amorem et tutelam ac defensionem ab omni parte, qua rex seipsum cum
suis omnibus defendere potuit. Cum igitur ad eum advenissem in villa regia,
quae dicitur Leonaford, honorabiliter ab eo susceptus sum, et cum eo illa vice
octo mensibus in curto mansi, in quibus recitavi illi libros quoscunque ille
vellet, et quos ad manum haberemus. Nam
haec est propria et usitatissima illius consuetudo die noctuque, inter omnia
alia mentis et corporis impedimenta, aut per se ipsum libros recitare,
aut aliis recitantibus audire. Cumque ab eo frequenter licentiam revertendi
quaererem et nullo modo impetrare possem, tandem cum et licentiam omnino exposcere
statuissem, diluculo vigiliae Natalis Domini advocatus ad eum, tradidit mihi
duas epistolas, in quibus erat multiplex supputatio omnium rerum, quae erant in
duobus monasteriis, quae Saxonice cognominantur Cungresbyri et Banuwille, et
mihi eodem die tradidit illa duo monasteria cum omnibus, quae in eis erant, et
sericum pallium valde pretiosum et onus viri fortis de incenso, adiciens his
verbis «non ideo dedisse parva illa, quod sequenti
tempore nollet dare maiora». Nam sequentis temporis successu ex improviso dedit
mihi Exanceastre, cum omni parochia, quae ad se
pertinebat, in Saxonia et in Cornubia, exceptis cotidianis donis
innumerabilibus in omni genere terrestris divitiae, quae hoc in loco percensere
longum est, ne fastidium legentibus procreent. Sed nullus existimet, pro vana
aliqua gloria aut adulatione aut maioris honoris quaerendi gratia, me talia hoc in loco dona commemorasse: quod coram Deo nec
ideo fecisse testor, se ut nescientibus propalarem, quam profusus in largitate
ille sit. Tunc confestim dedit mihi licentiam equitandi ad illa duo monasteria
omnibus bonis referta, et inde ad propria revertendi.
|