|
His ita diffinitis,
solito suo more intra semetipsum cogitabat, quid adhuc addere potuisset, quod
plus placeret ad piam meditationem; non inaniter incepta, utiliter inventa,
utilius servata est. Nam
iamdudum in lege scriptum audierat, Dominum decimam sibi multipliciter
redditurum promisisse atque fideliter servasse, decimamque sibi multipliciter
redditurum fuisse. Hoc exemplo instigatus et antecessorum
morem volens transcendere, dimidiam servitii sui partem, diurni scilicet et
nocturni temporis, nec non etiam dimidiam partem omnium divitiarum, quae
annualiter ad eum cum iustitia moderanter acquisitae pervenire consueverant,
Deo devote et fideliter toto cordis affectu pius meditator se daturum
spopondit; quod et quantum potest humana discretio discernere et servare,
subtiliter ac sapienter adimplere studuit. Sed ut solito suo
more cautus evitaret, quod in alio divinae scripturae loco cautum est: «Si
recte offeras, recte autem non dividas, peccas,» quod Deo libenter devoverat
quomodo recte dividere posset, cogitavit, et, ut dixit Salomon, «Cor regis in
manu Domini,» id est consilium; consilio divinitus invento omnium uniuscuiusque
anni censuum successum bifarie primitus ministros suos dividere aequali lance
imperavit.
|