Interia tamen, Aethelwulfo rege ultra mare tantillo tempore immorante,
quaedam infamia contra morem omnium Christianorum in occidentali parte Selwuda orta est. Nam
Aethelbaldus rex, et Ealhstan, Scireburnensis ecclesiae episcopus, Eanwulf
quoque Summurtunensis pagae comes coniurasse referuntur, ne
unquam Aethelwulf rex, a Roma revertens, iterum in regno reciperetur. Quod inauditum omnibus seculis ante infortunium, episcopo et comiti
solummodo perplurimi reputant, ex quorum consilio hoc factum esse perhibetur.
Multi quoque
regali solummodo insolentiae deputant, quia et ille rex in hac re et in multis
aliis perversitatibus pertinax fuit, sicut quorundam hominum relatu audivimus:
quod et rei sequentis approbavit effectus. Nam redeunte eo a Roma, praedictus
filius regis Aethelwulfi cum omnibus suis consiliariis, immo insidiariis,
tantum facinus perpetrare tentati sunt, ut regem a regno proprio repellerent:
quod nec Deus ita fieri permisit, nec nobiles totius Saxoniae consenserunt.
Nam, ne irremedicabile Saxoniae periculum, belligerante patre et filio, quin
immo tota cum gente ambobus rebellante, atrocius et crudelius per dies singulos
quasi clades intestina augeretur, ineffabili patris clementia et omnium
astipulatione nobilium, adunatum antea regnum inter patrem et filium dividitur,
et orientales plagae patri, occidentales filio e contrario deputantur. Ubi enim
pater iusto iudicio regnare debuerat, illic iniquus et pertinax filius
regnabat; nam occidentalis pars Saxoniae semper orientali principalior est.
|