Cap. Par.

 1    6     |         qui enim sentit cognoscit secundum sensuum proprietatem, ut
 2    8     |           nisi quia es misericors secundum nos, et non es secundum
 3    8     |           secundum nos, et non es secundum te? Es quippe secundum nostrum
 4    8     |         es secundum te? Es quippe secundum nostrum sensum, et non es
 5    8     |         nostrum sensum, et non es secundum tuum. Etenim cum tu respicis
 6   10     |      parcendo malis ita iustus es secundum te et non secundum nos,
 7   10     |      iustus es secundum te et non secundum nos, sicut misericors es
 8   10     |          nos, sicut misericors es secundum nos et non secundum te.
 9   10     | misericors es secundum nos et non secundum te. Quoniam salvando nos
10   11     |      numquid etiam non est iustum secundum te, domine, ut malos punias?
11   11     |      retribuit. Iustum igitur est secundum te, iuste et benigne deus,
12  obG,   4|           quam ipse deus, tam ego secundum rem vel ex specie mihi vel
13  obG,   4|     homines, novi, de illo quoque secundum rem ipsam, quae est homo,
14  obG,   4|      esset; cum tamen ego de illo secundum veram nihilominus rem, non
15  obG,   4|         maius», cum, quando illud secundum rem veram mihique notam
16  obG,   4|        omnino nequeam nisi tantum secundum vocem, secundum quam solam
17  obG,   4|       nisi tantum secundum vocem, secundum quam solam aut vix aut numquam
18  obG,   4|          a quo scilicet cogitatur secundum rem vel in sola cogitatione
19  obG,   4|        novit et solummodo cogitat secundum animi motum illius auditu
20  obG,   5|           est in intellectu, quod secundum veritatem cuiusquam rei
21  obG,   5|          dicendum est esse -, cum secundum vocem tantum auditam rem
22  obG,   8|         non possit intelligi. Nam secundum proprietatem verbi istius
23 Resp,   1|        possit», aliter. quam quod secundum veritatem cuiusquam rei
24 Resp,   4|          tu ipse, qui dicis, quia secundum proprietatem verbi istius