Cap. Par.

 1  Pro     | importunitate quadam ingerere. Cum igitur quadam die vehementer eius
 2  Pro     |           repellebam.~   Aestimans igitur quod me gaudebam invenisse,
 3    3     |           cogitari non esse. Solus igitur verissime omnium, et ideo
 4    5     |       faciat de nihilo. ~ ~   Quid igitur es, domine deus, quo nil
 5    8     |         affectum. Et misericors es igitur, quia miseros salvas et
 6   11     |           merita retribuit. Iustum igitur est secundum te, iuste et
 7   11     |          punis et cum parcis. Vere igitur «universae viae domini misericordia
 8   12     |            quam per teipsum. Tu es igitur ipsa vita qua vivis, et
 9   13     |            es et aeternus. Quomodo igitur dicuntur et alii spiritus
10   18     |            cogitari potest. Nullae igitur partes sunt in te, domine,
11  obG,   4|       quilibet, cogitarem; nec sic igitur, ut haberem falsum istud
12  obG,   5|          animus effingere. Quomodo igitur inde mihi probatur «maius»
13 Resp,   1|           est absurdum. Falsum est igitur non esse aliquid, «quo maius
14 Resp,   2|           in solo intellectu? Quid igitur consequentius, quam si «
15 Resp,   3|           cogitari non potest. Non igitur potest cogitari non esse «
16 Resp,   4|        invenit cogitatio.~   Scito igitur, quia potes cogitare te
17 Resp,   4|         simul et non esse. Si quis igitur sic distinguat huius prolationis
18 Resp,   4|       posse non esse cogitari. Sic igitur et proprium est deo non
19 Resp,   8|        maius cogitari nequit»? Est igitur, unde possit conici «quo
20 Resp,   9|         ipse conspuendus. Quisquis igitur negat aliquid esse, «quo
21 Resp,   9|    cogitari non potest». Quicumque igitur hoc negat, intelligit et
22 Resp,  10|      cogitari non potest». Necesse igitur est «quo maius cogitari