Cap. Par.

 1    2     |        nihil cogitari potest», intelligit quod audit; et quod intelligit
 2    2     | intelligit quod audit; et quod intelligit in intellectu eius est,
 3    2     |        intellectu , sed nondum intelligit esse quod nondum fecit.
 4    2     |      et habet in intellectu et intelligit esse quod iam fecit. Convincitur
 5    2     |     potest, quia hoc cum audit intelligit, et quidquid intelligitur
 6    4     |      non potest. Quod qui bene intelligit, utique intelligit id ipsum
 7    4     |        bene intelligit, utique intelligit id ipsum sic esse, ut nec
 8    4     |       queat non esse. Qui ergo intelligit sic esse deum, nequit eum
 9  obG,   1|   illam dici id, quod dicitur, intelligit, deinde quia, quod intelligit,
10  obG,   1|  intelligit, deinde quia, quod intelligit, necesse est, ut non in
11 Resp,   2|    maius cogitari non potest», intelligit, quod audit. Utique qui
12 Resp,   2|     quod audit. Utique qui non intelligit, si nota lingua dicitur,
13 Resp,   3|  verbis descriptam facile quis intelligit. Fidens loquor, quia, si
14 Resp,   6|    quia, cum dicuntur, audiens intelligit, quid dicens significet,
15 Resp,   7|    idcirco neget aliquis, quod intelligit, quia esse dicitur id, quod
16 Resp,   7|      quod ideo negat, quia non intelligit? Aut si aliquando negatur,
17 Resp,   7|       quod auditum aliquatenus intelligit, quia negat deum, cuius
18 Resp,   9|      nequeat cogitari», utique intelligit et cogitat negationem, quam
19 Resp,   9|    Quicumque igitur hoc negat, intelligit et cogitat «quo maius cogitari