Cap. Par.

 1    4     |      id ipsum sic esse, ut nec cogitatione queat non esse. Qui ergo
 2  obG,   2|        dubia, haberi possit in cogitatione, et ideo non dicor illud
 3  obG,   2|        auditum cogitare vel in cogitatione habere, sed intelligere
 4  obG,   4|        haberem falsum istud in cogitatione vel in intellectu, habere
 5  obG,   4|       secundum rem vel in sola cogitatione veram, verum ut ab eo, qui
 6  obG,   5|       in intellectu quidem vel cogitatione mea eo saltem modo maius
 7  obG,   7|      maius» illud, ut nec sola cogitatione valeat non esse, et hoc
 8 Resp,   1|      nec est in intellectu vel cogitatione, profecto deus aut non est «
 9 Resp,   1|      non est in intellectu vel cogitatione. Quod quam falsum sit, fide
10 Resp,   1|        et est in intellectu et cogitatione. Quare aut vera non sunt,
11 Resp,   1|       partibus coniunctum est, cogitatione dissolvi et non esse potest.~   
12 Resp,   1|      vel intelligi aut esse in cogitatione vel intellectu, de quo haec
13 Resp,   2|     Sicut enim quod cogitatur, cogitatione cogitatur, et quod cogitatione
14 Resp,   2| cogitatione cogitatur, et quod cogitatione cogitatur, sicut cogitatur,
15 Resp,   2|    sicut cogitatur, sic est in cogitatione, ita quod intelligitur,
16 Resp,   3|      mihi aut re ipsa aut sola cogitatione existens praeter «quo maius
17 Resp,   4|     utique non potest obici de cogitatione, si bene consideretur. Nam
18 Resp,   6|        etiam falsa, habetur in cogitatione, non diceris auditum cogitare
19 Resp,   6|        auditum cogitare aut in cogitatione habere, sed intelligere