Cap. Par.

  1    2     |            te esse aliquid quo nihil maius cogitari possit. An ergo
  2    2     |              quod dico: «aliquid quo maius nihil cogitari potest»,
  3    2     |         intellectu aliquid quo nihil maius cogitari potest, quia hoc
  4    2     |      intellectu est. Et certe id quo maius cogitari nequit, non potest
  5    2     |         cogitari esse et in re, quod maius est. Si ergo id quo maius
  6    2     |            maius est. Si ergo id quo maius cogitari non potest, est
  7    2     |             intellectu: id ipsum quo maius cogitari non potest, est
  8    2     |         cogitari non potest, est quo maius cogitari potest. Sed certe
  9    2     |             procul dubio aliquid quo maius cogitari non valet, et in
 10    3     |              cogitari non esse; quod maius est quam quod non esse cogitari
 11    3     |              potest. Quare si id quo maius nequit cogitari, potest
 12    3     |      cogitari non esse: id ipsum quo maius cogitari nequit, non est
 13    3     |      cogitari nequit, non est id quo maius cogitari nequit; quod convenire
 14    3     |            ergo vere est aliquid quo maius cogitari non potest, ut
 15    4     | significatione. Deus enim est id quo maius cogitari non potest. Quod
 16    5     |             es, domine deus, quo nil maius valet cogitari? Sed quid
 17   13     |       temporis coercet. Quoniam ergo maius te nihil est, nullus locus
 18   15     |             domine, non solum es quo maius cogitari nequit, sed es
 19   15     |      cogitari nequit, sed es quiddam maius quam cogitari possit. Quoniam
 20   15     |              potest cogitari aliquid maius te; quod fieri nequit. ~
 21   23     |            quam quod es, aut aliquid maius vel minus te esse in verbo
 22  obG,   1|             talis natura, «qua nihil maius cogitari possit», cum esse
 23  obG,   1|            et hoc ita probatur, quia maius est esse et in re quam in
 24  obG,   1|              in solo est intellectu, maius illo erit, quidquid etiam
 25  obG,   1|          etiam in re fuerit, ac sic «maius omnibus» minus erit aliquo
 26  obG,   1|             erit aliquo et non erit «maius omnibus», quod utique repugnat,
 27  obG,   1|             et ideo necesse est, ut «maius omnibus», quod esse iam
 28  obG,   1|              re sit, quoniam aliter «maius omnibus» esse non poterit -,
 29  obG,   3|          verum sit esse aliquid, quo maius quicquam nequeat cogitari,
 30  obG,   4|               quae cogitari possint, maius», quod nihil aliud posse
 31  obG,   4|           deus» aut «aliquid omnibus maius», cum, quando illud secundum
 32  obG,   4|  intelligoque dicentem esse aliquid «maius omnibus, quae valeant cogitari».
 33  obG,   5|          fuerit, quidquid est in re, maius illa erit ac per hoc non
 34  obG,   5|              per hoc non erit illud «maius omnibus», quod utique iam
 35  obG,   5|            qui esse dicit hoc, quod «maius omnibus» aliter non erit «
 36  obG,   5|             aliter non erit «omnibus maius», non satis attendit, qui
 37  obG,   5|            dubito ulla re vera esse «maius» illud, nec aliud ei esse
 38  obG,   5|           igitur inde mihi probatur «maius» illud rei veritate subsistere,
 39  obG,   5|       subsistere, quia constet illud maius omnibus esse, cum id ego
 40  obG,   5|       cogitatione mea eo saltem modo maius ipsum esse dicam, quo dubia
 41  obG,   5|           fiat re vera esse alicubi «maius» ipsum, et tum demum ex
 42  obG,   5|             et tum demum ex eo, quod maius est omnibus, in se ipso
 43  obG,   7|        deinceps asseritur tale esse «maius» illud, ut nec sola cogitatione
 44  obG,   7|             aliter non erit «omnibus maius», idem ipsum possit referre
 45  obG,   7|          esse tale aliquid, hoc est «maius omnibus», dixi, ut ex hoc
 46  obG,   7|              necesse est illud, quod maius ac rnelius est omnibus,
 47 Resp,   1|             intellectu aliquid, «quo maius cogitari non possit», aliter.
 48 Resp,   1|      consequitur hoc, quod dico «quo maius cogitari non possit», ex
 49 Resp,   1|               Ego vero dico: «Si quo maius cogitari non potest» non
 50 Resp,   1|       profecto deus aut non est «quo maius cogitari non possit» aut
 51 Resp,   1|            utor argumento. Ergo «quo maius cogitari non potest» vere
 52 Resp,   1|           intelligitur aliquid, «quo maius cogitari nequit», non consequi
 53 Resp,   1|             est illud esse. Nam «quo maius cogitari nequit» non potest
 54 Resp,   1|         cogitari esse. Non ergo «quo maius cogitari nequit» cogitari
 55 Resp,   1|          dubitans esse aliquid, «quo maius cogitari non possit», negat
 56 Resp,   1|         Aliter namque non esset «quo maius cogitari non potest». Sed
 57 Resp,   1|             non potest non esse «quo maius cogitari nequit». Sed ponamus
 58 Resp,   1|             si esset, non esset «quo maius cogitari non possit». Si
 59 Resp,   1|          possit». Si ergo esset «quo maius cogitari non possit», non
 60 Resp,   1|              possit», non esset «quo maius cogitari non possit», quod
 61 Resp,   1|        igitur non esse aliquid, «quo maius cogitari non possit», si
 62 Resp,   1|           cogitari non esse. At «quo maius nequit cogitari», si est,
 63 Resp,   1|       Alioquin, si est, non est «quo maius cogitari non possit», quod
 64 Resp,   1|            et est in intellectu «quo maius cogitari nequit», ut haec
 65 Resp,   2|        insipiens audit proferri «quo maius cogitari non potest», intelligit,
 66 Resp,   2|         cogitari esse et in re, quod maius est. Si ergo in solo est
 67 Resp,   2|              id ipsum, scilicet «quo maius non potest cogitari», est,
 68 Resp,   2|           potest cogitari», est, quo maius cogitari potest. Rogo, quid
 69 Resp,   2|             cogitat, aliquid cogitat maius eo, si est in solo intellectu?
 70 Resp,   2|          consequentius, quam si «quo maius cogitari nequit» est in
 71 Resp,   2|           intellectu. idem esse, quo maius cogitari possit? Sed utique «
 72 Resp,   2|              possit? Sed utique «quo maius cogitari potest» in nullo
 73 Resp,   2|            nullo intellectu est «quo maius cogitari non possit». An
 74 Resp,   2|            ergo non consequitur «quo maius cogitari nequit», si est
 75 Resp,   2|            solo intellectu, est, quo maius cogitari potest, quod non
 76 Resp,   3|    cogitatione existens praeter «quo maius cogitari non possit», cui
 77 Resp,   3|               quo non valet cogitari maius» non posse cogitari non
 78 Resp,   3|            aut cogitat aliquid, «quo maius cogitari non possit», aut
 79 Resp,   3|        potest cogitari non esse «quo maius nequit cogitari».~ ~
 80 Resp,   4|        quidquid est praeter id, «quo maius cogitari nequit», etiam
 81 Resp,   5|              dicere, quia, quod est «maius omnibus», est in intellectu;
 82 Resp,   5|            re - aliter enim «omnibus maius» non esset «omnibus maius» -:
 83 Resp,   5|            maius» non esset «omnibus maius» -: Nusquam in omnibus dictis
 84 Resp,   5|            idem valet, quod dicitur «maius omnibus» et «quo maius cogitari
 85 Resp,   5|               maius omnibus» et «quo maius cogitari nequit», ad probandum,
 86 Resp,   5|              Si quis enim dicat «quo maius cogitari non possit» non
 87 Resp,   5|           esse, si est, non est «quo maius cogitari non possit»; quod
 88 Resp,   5|             si esset, non esset «quo maius non possit cogitari». Sed
 89 Resp,   5|           dici non potest, quia «quo maius non possit cogitari», si
 90 Resp,   5|      cogitari», si est, non est «quo maius cogitari non possit», aut
 91 Resp,   5|              quo non possit cogitari maius». Patet ergo, quia nec non
 92 Resp,   5|           posse videtur de eo, quod «maius» dicitur «omnibus». Non
 93 Resp,   5|            cogitari potest, non est «maius omnibus», quae sunt, sicut
 94 Resp,   5|              sicut quia non est «quo maius cogitari non possit»; nec
 95 Resp,   5|  indubitabile. quia, si est aliquid «maius omnibus», non est aliud
 96 Resp,   5|              non est aliud quam «quo maius non possit cogitari», aut
 97 Resp,   5|             de eo, quod dicitur «quo maius cogitari nequit». Quid enim,
 98 Resp,   5|             quis dicat esse aliquid «maius omnibus», quae sunt, et
 99 Resp,   5|        cogitari non esse, et aliquid maius eo, etiamsi non sit, posse
100 Resp,   5|        inferri potest: Non est ergo «maius omnibus», quae sunt, sicut
101 Resp,   5|         diceretur: Ergo non est «quo maius cogitari nequit»? Illud
102 Resp,   5|           hoc, quod dicitur «omnibus maius»; in isto vero non est opus
103 Resp,   5|            hoc ipso, quod sonat «quo maius cogitari non possit». Ergo
104 Resp,   5|          potest probari de eo, quod «maius omnibus» dicitur, quod de
105 Resp,   5|        perpendit, qui hoc posse «quo maius cogitari nequit» cognoscit.
106 Resp,   5|           enim potest intelligi «quo maius cogitari non possit» nisi
107 Resp,   5|              quod solum «omnibus est maius». Sicut ergo «quo maius
108 Resp,   5|              maius». Sicut ergo «quo maius cogitari nequit» intelligitur
109 Resp,   5|       veritate asseritur, sic, quod «maius» dicitur «omnibus», intelligi
110 Resp,   6|           reprehendi, quia dixi «quo maius cogitari non possit» intelligi
111 Resp,   7|        idcirco quemlibet negare «quo maius cogitari nequit», quod auditum
112 Resp,   7|      probandum deum esse attuli «quo maius cogitari non possit», cum
113 Resp,   8|             tam studiose probas «quo maius cogitari nequit» non tale
114 Resp,   8|      ostendere. Item quod dicis «quo maius cogitari nequit» secundurn
115 Resp,   8|  conscendendo ex iis, quibus aliquid maius cogitari potest, multum
116 Resp,   8|             illud, «quo nihil potest maius cogitari». Quis enim verbi
117 Resp,   8|              potest, aut aliquid hoc maius cogitari potest? Aut non
118 Resp,   8|           non est hoc ex iis, quibus maius cogitari valet, conicere
119 Resp,   8|             valet, conicere id, «quo maius cogitari nequit»? Est igitur,
120 Resp,   8|              unde possit conici «quo maius cogitari nequeat». Sic itaque
121 Resp,   8|           non recipit, si negat «quo maius cogitari non valet» ex aliis
122 Resp,   9|            vel intelligi illud, «quo maius nequit cogitari», non tamen
123 Resp,   9|              tamen falsum esset «quo maius cogitari nequit» cogitari
124 Resp,   9|            ita, cum dicitur «quo nil maius valet cogitari», procul
125 Resp,   9|           valeat aut intelligi, «qua maius cogitari nequit». Nam etsi
126 Resp,   9|         dicat non esse aliquid, «quo maius non possit cogitari», non
127 Resp,   9|             negat aliquid esse, «quo maius nequeat cogitari», utique
128 Resp,   9|             Pars autem eius est «quo maius cogitari non potest». Quicumque
129 Resp,   9|           intelligit et cogitat «quo maius cogitari nequit». Palam
130 Resp,   9|            quod non potest non esse. Maius vero cogitat, qui hoc cogitat,
131 Resp,   9|              Dum ergo cogitatur «quo maius non possit cogitari», si
132 Resp,   9|              quo non possit cogitari maius». Sed nequit idem simul
133 Resp,   9|               Quare qui cogitat «quo maius non possit cogitari», non
134 Resp,  10|          ipsa existere aliquid, «quo maius cogitari non possit», nec
135 Resp,  10|       huiusmodi non esse potest «quo maius aliquid cogitari non potest».
136 Resp,  10|              Necesse igitur est «quo maius cogitari non potest» esse,