Cap. Par.

 1    2     |        audit; et quod intelligit in intellectu eius est, etiam si non intelligat
 2    2     |          Aliud enim est rem esse in intellectu, aliud intelligere rem esse.
 3    2     |       facturus est, habet quidem in intellectu , sed nondum intelligit
 4    2     |             iam pinxit, et habet in intellectu et intelligit esse quod
 5    2     |         etiam insipiens esse vel in intellectu aliquid quo nihil maius
 6    2     |            quidquid intelligitur in intellectu est. Et certe id quo maius
 7    2     |             non potest esse in solo intellectu. Si enim vel in solo intellectu
 8    2     |     intellectu. Si enim vel in solo intellectu est, potest cogitari esse
 9    2     |             non potest, est in solo intellectu: id ipsum quo maius cogitari
10    2     |           cogitari non valet, et in intellectu et in re.~
11   18     |             suas anima mea, et toto intellectu iterum intendat in te, domine.~   
12   18     |             seipso, et vel actu vel intellectu dissolvi potest; quae aliena
13   18     |            tu es ipsa unitas, nullo intellectu divisibilis. Ergo vita et
14  obG,   1|           de illa iam habeat eam in intellectu, cum audiens illam dici
15  obG,   1|         necesse est, ut non in solo intellectu, sed etiam in re sit - et
16  obG,   1|          esse et in re quam in solo intellectu, et si illud in solo est
17  obG,   1|             et si illud in solo est intellectu, maius illo erit, quidquid
18  obG,   1|            esse iam probatum est in intellectu, non in solo intellectu,
19  obG,   1|             intellectu, non in solo intellectu, sed et in re sit, quoniam
20  obG,   2|             hoc iam esse dicitur in intellectu meo non ob aliud, nisi quia
21  obG,   2|           in se ipsis existentia in intellectu habere similiter dici possem,
22  obG,   2|       habere, sed intelligere et in intellectu habere, quia scilicet non
23  obG,   2|            praecedens habere rem in intellectu et aliud idque tempore sequens
24  obG,   2|      existentiae suae certo percipi intellectu, indubio aliquo probandum
25  obG,   2|           isto, quod iam sit hoc in intellectu meo, curn auditum intelligo;
26  obG,   3|           quam facturus est, iam in intellectu habente satis potest huic
27  obG,   3|             auditum aut excogitatum intellectu percipitur verum, alind
28  obG,   3|             nondum facta pictura in intellectu pictoris.~ ~
29  obG,   4|             cogitare auditum vel in intellectu habere non possum quam nec
30  obG,   4|         istud in cogitatione vel in intellectu, habere possum illud, cum
31  obG,   4|             prorsus aliter adhuc in intellectu meo constat illud haberi,
32  obG,   4|          natura iam esse dicitur in intellectu meo!~ ~
33  obG,   5|            iam esse probatum est in intellectu, ad hoc respondeo: Si esse
34  obG,   5|             Si esse dicendum est in intellectu, quod secundum veritatem
35  obG,   5|        dubitemve constare, ut ne in intellectu quidem vel cogitatione mea
36  obG,   6|           alicubi in re, quam et in intellectu tuo non ambigis esse; et
37  obG,   6|             praestantius est non in intellectu solo, sed etiam esse in
38  obG,   6|             aut incertum aliquid in intellectu meo esse docuerit.~~~~
39 Resp,   1|        insipientem: quia non est in intellectu aliquid, «quo maius cogitari
40 Resp,   1|         possit», ex eo. quia est in intellectu, esse et in re, quam perditam
41 Resp,   1|          audiens eam non ambigit in intellectu suo esse. Ego vero dico: «
42 Resp,   1|            vel cogitatur nec est in intellectu vel cogitatione, profecto
43 Resp,   1|             cogitatur et non est in intellectu vel cogitatione. Quod quam
44 Resp,   1| intelligitur et cogitatur et est in intellectu et cogitatione. Quare aut
45 Resp,   1|          non consequi illud esse in intellectu nec, si est in intellectu,
46 Resp,   1|           intellectu nec, si est in intellectu, ideo esse in re, certe
47 Resp,   1|              si esset, nec actu nec intellectu posset non esse. Aliter
48 Resp,   1|          esset, posset vel actu vel intellectu non esse. Quare si vel cogitari
49 Resp,   1|           magis, si intelligi et in intellectu esse potest.~   Plus aliquid
50 Resp,   1|             esse in cogitatione vel intellectu, de quo haec intelliguntur?
51 Resp,   1|            intelligi et non esse in intellectu, quod non penitus intelligitur,
52 Resp,   1|     hactenus intelligitur et est in intellectu «quo maius cogitari nequit»,
53 Resp,   2|             si intelligitur, est in intellectu. An est in nullo intellectu,
54 Resp,   2|         intellectu. An est in nullo intellectu, quod necessario in rei
55 Resp,   2|            dices, quia, etsi est in intellectu, non tamen consequitur,
56 Resp,   2|            quia consequitur esse in intellectu ex eo, quia intelligitur!
57 Resp,   2|              ita quod intelligitur, intellectu intelligitur, et quod intellectu
58 Resp,   2|    intellectu intelligitur, et quod intellectu intelligitur, sicut intelligitur,
59 Resp,   2|            intelligitur, ita est in intellectu. Quid hoc planius?~   Postea
60 Resp,   2|            quia, si est vel in solo intellectu, potest cogitari esse et
61 Resp,   2|            est. Si ergo in solo est intellectu, id ipsum, scilicet «quo
62 Resp,   2|            enim, si est vel in solo intellectu, non potest cogitari esse
63 Resp,   2|            maius eo, si est in solo intellectu? Quid igitur consequentius,
64 Resp,   2|        cogitari nequit» est in solo intellectu. idem esse, quo maius cogitari
65 Resp,   2|           cogitari potest» in nullo intellectu est «quo maius cogitari
66 Resp,   2|             nequit», si est in ullo intellectu, non esse in solo intellectu?
67 Resp,   2|        intellectu, non esse in solo intellectu? Si enim est in solo intellectu,
68 Resp,   2|     intellectu? Si enim est in solo intellectu, est, quo maius cogitari
69 Resp,   5|              maius omnibus», est in intellectu; si est in intellectu, est
70 Resp,   5|            in intellectu; si est in intellectu, est et in re - aliter enim «
71 Resp,   5|              intelligitur et est in intellectu et ideo esse in rei veritate
72 Resp,   5|      omnibus», intelligi et esse in intellectu et idcirco re ipsa esse
73 Resp,   6|          posse intelligi et esse in intellectu, quemadmodum illud, quod
74 Resp,   6|          illud intelligi et esse in intellectu ostenderem, quatenus consequenter
75 Resp,   6| consideraretur, utrum esset in solo intellectu, velut falsa, an et in re,
76 Resp,   6|            intelliguntur et sunt in intellectu, quia, cum dicuntur, audiens
77 Resp,   6|          dixi, intelligi et esse in intellectu. Quomodo autem sibi conveniant,
78 Resp,   6|       habere, sed intelligere et in intellectu habere, quia scilicet non
79 Resp,   6|             possit» intelligi et in intellectu esse, etiam antequam certum
80 Resp,   7|            de eo, quod in nullo est intellectu? Quare nec credibile potest
81 Resp,   8|             nondum facta pictura in intellectu pictoris, sine causa fit.
82 Resp,   8|          tantum, ut aliquid esse in intellectu, quod esse non intelligeretur,
83 Resp,   8|             cogitare auditum vel in intellectu habere non posse, quoniam