| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Anselmus Cantuariensis Proslogion IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Cap. Par. grey = Comment text
1 Resp, 10| 10-~ ~ Puto, quia monstravi
2 1 | Anhelat videre te, et nimis abest illi facies tua. Accedere
3 1 | tumultuosis cogitationibus tuis. Abice nunc onerosas curas, et
4 25 | dilectoribus suis invitis ablaturum, nec aliquid deo potentius
5 1 | cogitem, te amem. Sed sic est abolita attritione vitiorum, sic
6 1 | paululum occupationes tuas, absconde te modicum a tumultuosis
7 1 | hic non es, ubi te quaeram absentem? Si autem ubique es, cur
8 9 | quomodo misericordia tua non absit a tua iustitia, necessarium
9 | absque
10 1 | tenebris? Ut quid nobis abstulit vitam, et inflixit mortem?
11 1 | suspiramus esurie. Ille abundabat, nos mendicamus. Ille feliciter
12 25 | gauderes, si his omnibus abundares? Interroga intima tua, si
13 1 | inaccessibilis? Aut quomodo accedam ad lucem inaccessibilem?
14 obG, 4| 4-~ ~ Huc accedit illud, quod praetaxatum
15 1 | ieiunus de te. Famelicus accessi, ne recedam impastus. Pauper
16 26 | consulis petere et promittis accipere, «ut gaudium» nostrum «plenum
17 26 | filium tuum: «petite et accipietis, ut gaudium vestrum sit
18 Pro | quaerebam, aliquando mentis aciem omnino fugeret: tandem desperans
19 18 | de me ad te. Munda, sana, acue, «illumina» oculum mentis
20 1 | universalis planctus filiorum Adae! Ille ructabat saturitate,
21 obG, 6| tunc velut consequenter adiungat ac dicat: Non potes ultra
22 9 | damnante. Illos meritis adiuvantibus, istos meritis repugnantibus.
23 26 | domine, quod consulis per admirabilem consiliarium nostrum; accipiam
24 9 | credere, quia nequaquam adversatur iustitiae quod exundat ex
25 25 | cor indigens, cor expertum aerumnas immo obrutum aerumnis: quantum
26 25 | expertum aerumnas immo obrutum aerumnis: quantum gauderes, si his
27 1 | vitam, et inflixit mortem? Aerumnosi, unde sumus expulsi, quo
28 Pro | sollicitus repellebam.~ Aestimans igitur quod me gaudebam
29 18 | numquam est pars tua aut aeternitatis tuae, sed ubique totus es,
30 18 | iterum obruitur egestate! Affectabam iam comedere, et ecce magis <
31 1 | locum tuum. Quaerere te affectat, et ignorat vultum tuum.
32 9 | immensitas bonitatis dei, quo affectu amanda es peccatoribus!
33 obG, 9| utilitate et pii ac sancti affectus intimo quodam odore fragrantia,
34 8 | nulla miseriae compassione afficeris. ~
35 Resp, 8| praecogitatam, ut tale illud, de quo agebatur, vellem asserere, sed tantum,
36 obG, 3| sicut sanctus Augustinus ait, «cum faber arcam facturus
37 obG, 6| 6-~ ~ Exempli gratia: Aiunt quidam alicubi oceani esse
38 | alicui
39 18 | intellectu dissolvi potest; quae aliena sunt a te quo nihil melius
40 obG, 3| intellectu percipitur verum, alind sine dubio est verum illud,
41 | aliorum
42 | alios
43 | aliqui
44 | alium
45 | aliunde
46 | alius
47 Pro | vero «Proslogion», id est alloquium, nominavi.~
48 1 | faciem tuam. Quid faciet, altissime domine, quid faciet iste
49 9 | quam inhabitas? Vere in altissimo et secretissimo bonitatis
50 9 | peccatoribus tuis pius es, et in altitudine bonitatis latet qua ratione
51 1 | tento, domine, penetrare altitudinem tuam, quia nullatenus comparo
52 9 | reis tuis bona tribuas. O altitudo bonitatis tuae, deus! et
53 25 | animae tuae et corporis tui? Ama unum bonum, in quo sunt
54 25 | felicitate unusquisque plus amabit sine comparatione deum quam
55 9 | bonitatis dei, quo affectu amanda es peccatoribus! Iustos
56 1 | desiderem quaerendo. Inveniam amando, amem inveniendo.~ Fateor,
57 25 | si singulos sicut teipsum amares. Ergo in illa perfecta caritate
58 1 | sperando. Obsecro, domine, amaricatum est cor meum sua desolatione,
59 1 | iucunditate immortalitatis in amaritudinem et horrorem mortis. Misera
60 1 | veritatem tuam, quam credit et amat cor meum. Neque enim quaero
61 25 | Ibi est, ibi est quidquid amatis, quidquid desideratis.~
62 obG, 6| insula illa, quod vere sit, ambigendum ultra non esse, aut iocari
63 obG, 1| probari, quod ipse negans vel ambigens de illa iam habeat eam in
64 obG, 6| et in intellectu tuo non ambigis esse; et quia praestantius
65 Resp, 1| verbis, audiens eam non ambigit in intellectu suo esse.
66 obG, 5| quoque subsistere non erit ambiguum.~ ~
67 26 | benedictus in saecula. Amen».~~
68 26 | loquatur inde lingua mea. Amet illud cor meum, sermocinetur
69 25 | ostendet eis seipsam. Si amicitia: diligent deum plus quam
70 25 | se non sua sponte illud amissuros, nec dilectorem deum illud
71 1 | faciet servus tuus anxius amore tui et longe proiectus «
72 14 | rationali menti lucet! Quam ampla est illa veritas, in qua
73 Pro | ut studiose cogitationem amplecterer, quam sollicitus repellebam.~
74 25 | obsistere possit: «erunt similes angelis dei», quia «seminatur corpus
75 14 | immensitate. Vere et contrahitur angustia sua, et vincitur amplitudine
76 18 | Multa sunt haec, non potest angustus intellectus meus tot uno
77 1 | proiectus «a facie tua»? Anhelat videre te, et nimis abest
78 6 | omnia cognoscis, non quo animal corporero sensu cognoscit. ~
79 25 | quia «seminatur corpus animale, et surget corpus spirituale»,
80 17 | Adhuc lates, domine, animam meam in luce et beatitudine
81 obG, 4| solummodo cogitat secundum animi motum illius auditu vocis
82 obG, 2| pictura, quae prius est in animo pictoris, deinde in opere.
83 obG, 5| prorsus ignotam sibi conatur animus effingere. Quomodo igitur
84 Resp | Responsio Anselmi ad obiecta Gaunilonis.~Quid
85 1 | Quid faciet servus tuus anxius amore tui et longe proiectus «
86 Resp, 5| tamen cogitari? An hic sic aperte inferri potest: Non est
87 Resp, 5| omnibus», quae sunt, sicut ibi apertissime diceretur: Ergo non est «
88 Resp, 10| tanta laude extulisti, satis apparet, quia, quae tibi infirma
89 25 | satietas: satiabuntur «cum apparuerit gloria» dei. Si ebrietas: «
90 Resp, 3| cogitari non possit», cui aptare valeat connexionem huius
91 Pro | illis praescriberem. Quod ut aptius fieret, illud quidem «Monologion»,
92 obG, 3| Augustinus ait, «cum faber arcam facturus in opere prius
93 Pro | plures et maxime reverendus archiepiscopus Lugdunensis , Hugo nomine,
94 obG, 9| contemnenda; sed illa potius argumentanda robustius, ac sic omnia
95 Resp, 7| parvam scientiam disputandi argumentandique attigerunt. An enim rationabile
96 obG, 9| sensa, sed minus firmiter argumentata sunt, ista sint contemnenda;
97 Resp, 3| valeat connexionem huius meae argumentationis, inveniam et dabo illi perditam
98 Pro | concatenatione contextum argumentorum, coepi mecum quaerere, si
99 3 | cogitare aliquid melius te, ascenderet creatura super creatorem,
100 1 | tendebam, quo deveni? Ad quid aspirabam, in quibus suspiro? «Quaesivi
101 obG, 4| quandoquidem et tu talem asseris illam, ut esse non possit
102 obG, 2| tota ista disputatio est assumpta? Postremo, quod tale sit
103 18 | inchoo> esurire! Conabar assurgere ad lucem dei, et recidi
104 Pro | solo indigeret, et solum ad astruendum quia deus vere est, et quia
105 obG, 6| per haec ille mihi velit astruere de insula illa, quod vere
106 obG, 6| insulae illius essentiam astruxisse, nisi prius ipsam praestantiam
107 obG, 5| omnibus maius», non satis attendit, qui loquatur. Ego enim
108 Resp, 7| disputandi argumentandique attigerunt. An enim rationabile est,
109 1 | amem. Sed sic est abolita attritione vitiorum, sic est offuscata
110 Resp, 7| insipientem ad probandum deum esse attuli «quo maius cogitari non
111 Pro | dignum libri nomine aut cui auctoris praeponeretur nomen iudicabam,
112 Pro | ex Apostolica praecepit auctoritate, ut nomen meum illis praescriberem.
113 Resp, 8| potest insipiens, qui sacram auctoritatem non recipit, si negat «quo
114 obG, 4| nescirem, dici tamen aliquid audirem, per illam specialem generalemve
115 obG, 4| vel syllabarum, quam vocis auditae significatio cogitetur,
116 obG, 5| cum secundum vocem tantum auditam rem prorsus ignotam sibi
117 obG, 4| secundum animi motum illius auditu vocis effectum significationemque
118 Resp, 9| cogitari», procul dubio, quod auditur. cogitari et intelligi potest,
119 obG, 3| quia et, sicut sanctus Augustinus ait, «cum faber arcam facturus
120 17 | videt pulchritudinem tuam. Auscultat, et non audit harmoniam
121 18 | tuum, domine, requiram; ne avertas faciem tuam a me». Releva
122 1 | oblivisceris» nos, «usquequo avertis faciem tuam» a nobis? Quando
123 16 | inaccessibilis lux, o tota et beata veritas, quam longe es a
124 14 | aeternam beatitudinem et beatam aeternitatem; et hoc esse
125 26 | quantum gaudebunt illi beati tui. Utique tantum gaudebunt,
126 25 | caritate innumerabilium beatorum angelorum et hominum, ubi
127 26 | est» trinus et unus deus «benedictus in saecula. Amen».~~
128 Resp, 10| tibi infirma visa sunt, benevolentia, non malevolentia reprehendisti.~
129 11 | est secundum te, iuste et benigne deus, et cum punis et cum
130 Resp, 10| credi oportet. Gratias ago benignitati tuae et in reprehensione
131 10 | namque iustius, quam ut boni bona et mali mala recipiant?
132 10 | illorum meritis, sed quia bonitati tuae condecens est. Nam
133 24 | continet iucunditatem omnium bonorum; et non qualem in rebus
134 14 | Utique et obscuratur sua brevitate, et obruitur tua immensitate.
135 1 | exsilium, a visione dei in caecitatem nostram. A iucunditate immortalitatis
136 16 | immensitate, confunditur capacitate. O summa et inaccessibilis
137 25 | capiet gaudium suum: quomodo capax erit tot et tantorum gaudiorum?
138 25 | Interroga intima tua, si capere possint gaudium suum de
139 25 | hominis de tanto suo bono vix capiet gaudium suum: quomodo capax
140 16 | illam. Nimis fulget, non capit illam, nec suffert oculus
141 obG, 3| aliud intellectus ipse quo capitur. Quocirca etiamsi verum
142 1 | Iniquitates meae supergressae caput meum» obvolvunt me, «et
143 obG, 7| rnelius est omnibus, non carere.~ ~
144 1 | posset, quo tam graviter careremus? Quare sic nobis obseravit
145 25 | amares. Ergo in illa perfecta caritate innumerabilium beatorum
146 1 | factus est. O durus et dirus casus ille! Heu, quid perdidit
147 Resp | sufficere mihi potest respondere catholico.~ ~
148 Resp, 8| intellectu pictoris, sine causa fit. Non enim ad hoc protuli
149 18 | Olim certe in illo omnes cecidimus, «in quo omnes» peccavimus.
150 obG, 7| cogitari non esse? Quapropter certissimo primitus aliquo probandum
151 14 | quid simplicitatis, quid certitudinis et splendoris ibi est! Certe
152 obG, 2| indubitabilis existentiae suae certo percipi intellectu, indubio
153 Pro | tandem desperans volui cessare velut ab inquisitione rei
154 obG, 9| 9-~ ~ Cetera libelli illius tam veraciter
155 25 | Si melodia: ibi angelorum chori concinunt sine fine deo.
156 25 | quidem dei, coheredes autem Christi». Si vera securitas: certe
157 13 | spiritus ad te collatus est circumscriptus, ad corpus vero incircumscriptus?
158 17 | tenebris et miseria sua. Circumspicit enim, et non videt pulchritudinem
159 13 | aeterni. ~ ~ Sed omne quod clauditur aliquatenus loco aut tempore,
160 1 | iuvent ad quaerendum eum, et «clauso ostio» quaere eum. Dic nunc,
161 9 | profluit de te! Parce per clementiam, ne ulciscaris per iustitiam!
162 Pro | utrumque transcriptum esset, coegerunt me plures et maxime reverendus
163 Pro | contextum argumentorum, coepi mecum quaerere, si forte
164 Pro | nolenti et defendenti se coepit cum importunitate quadam
165 13 | nulla lex loci aut temporis coercet. Quoniam ergo maius te nihil
166 Pro | meditandi de ratione fidei cogentibus me precibus quorundam fratrum
167 Resp, 4| ubique totum ulla invenit cogitatio.~ Scito igitur, quia potes
168 1 | te modicum a tumultuosis cogitationibus tuis. Abice nunc onerosas
169 Pro | resistendo fatigarer, in ipso cogitationum conflictu sic se obtulit
170 obG, 2| ut non possit nisi mox cogitatum indubitabilis existentiae
171 26 | ascendit». Nondum ergo dixi aut cogitavi, domine, quantum gaudebunt
172 1 | imaginem tuam, ut tui memor te cogitem, te amem. Sed sic est abolita
173 obG, 4| vocis auditae significatio cogitetur, sed non ita, ut ab illo.
174 Resp, 8| quod nullo modo indiget vel cogitur mutari vel moveri? An hoc
175 24 | amabilis est sapientia in cognitione rerum conditarum: quam amabilis
176 obG, 6| inveniendi, quod non est, cognominant aliqui «perditam» quamque
177 26 | illa vita.~ Oro, deus, cognoscam te, amem te, ut gaudeam
178 9 | Illos bona quae dedisti cognoscendo, istos mala quae odisti
179 6 | cognoscere aut non nisi ad cognoscendum est - qui enim sentit cognoscit
180 6 | Sed si sentire non nisi cognoscere aut non nisi ad cognoscendum
181 6 | sensibilis es, quo summe omnia cognoscis, non quo animal corporero
182 13 | quod de creatis spiritibus cognoscitur. Si enim non esset anima
183 1 | a gaudio mentis meae, et cogor rugire «a gemitu cordis
184 25 | illi, «heredes quidem dei, coheredes autem Christi». Si vera
185 13 | nullus locus aut tempus te cohibet, sed ubique et semper es.
186 13 | An creatus spiritus ad te collatus est circumscriptus, ad corpus
187 6 | proprietatem, ut per visum colores, per gustum sapores -: non
188 18 | egestate! Affectabam iam comedere, et ecce magis <inchoo>
189 9 | Iustos enim salvas iustitia comitante, istos vero liberas iustitia
190 Resp, 5| videri, paucis de illis commemorabo.~ Primum, quod saepe repetis
191 23 | Hoc ipsum est amor unus et communis tibi et filio tuo, id est
192 Resp, 5| Vides ergo, quam recte me comparasti stulto illi, qui hoc solo,
193 25 | unusquisque plus amabit sine comparatione deum quam se et omnes alios
194 1 | altitudinem tuam, quia nullatenus comparo illi intellectum meum; sed
195 20 | Tu ergo imples et complecteris omnia, tu es ante et ultra
196 11 | illud certe nulla ratione comprehendi potest, cur de similibus
197 obG, 7| alia iam possimus omnia comprobare, quibus necesse est illud,
198 18 | magis <inchoo> esurire! Conabar assurgere ad lucem dei,
199 obG, 4| significationemque perceptae vocis conantem effingere sibi. Quod mirum
200 Pro | quibusdam aliis sub persona conantis erigere mentem suam ad contemplandum
201 Resp, 1| non sunt, quibus contra conaris probare, aut ex eis non
202 obG, 5| rem prorsus ignotam sibi conatur animus effingere. Quomodo
203 1 | nobis. Miserare labores et conatus nostros ad te, qui nihil
204 Pro | considerans illud esse multorum concatenatione contextum argumentorum,
205 obG, 6| reputare, utrum me, si ei concedam, an illum, si se putet aliqua
206 18 | mater mea». Certe in illis «conceptus sum», et cum earum obvolutione
207 25 | melodia: ibi angelorum chori concinunt sine fine deo. Si quaelibet
208 18 | in eis. Ante cecidi, quam conciperet «me mater mea». Certe in
209 Resp, 1| te consequenter opinaris concludere.~ Quod autem putas ex
210 Resp, 5| ipsa esse ex necessitate concluditur. Vides ergo, quam recte
211 9 | sine iustitia, immo vere concordat iustitiae. Nempe si misericors
212 25 | et illos per seipsum. Si concordia: omnibus illis erit una
213 10 | sed quia bonitati tuae condecens est. Nam parcendo malis
214 24 | est sapientia quae omnia condidit ex nihilo? Denique si multae
215 24 | sapientia in cognitione rerum conditarum: quam amabilis est sapientia
216 Pro | fatigarer, in ipso cogitationum conflictu sic se obtulit quod desperaveram,
217 16 | amplitudine, obruitur immensitate, confunditur capacitate. O summa et inaccessibilis
218 obG, 3| satis potest huic argumento congruere. Illa enim pictura, antequam
219 24 | XXIV. Coniectatio, quale et quantum sit hoc
220 Resp, 1| esse. Sed et quod partibus coniunctum est, cogitatione dissolvi
221 Resp, 3| possit», cui aptare valeat connexionem huius meae argumentationis,
222 Resp, 8| bonis minoribus ad maiora conscendendo ex iis, quibus aliquid maius
223 Resp, 1| quam falsum sit, fide et conscientia tua pro firmissimo utor
224 Resp, 1| maius cogitari nequit», non consequi illud esse in intellectu
225 Pro | nesciat investigantis edidi: considerans illud esse multorum concatenatione
226 Resp, 6| ostenderem, quatenus consequenter consideraretur, utrum esset in solo intellectu,
227 Resp, 4| de cogitatione, si bene consideretur. Nam etsi nulla, quae sunt,
228 26 | consulis per admirabilem consiliarium nostrum; accipiam quod promittis
229 8 | unde miseris est tanta consolatio?~ Quomodo ergo es et non
230 1 | desolatione, indulca illud tua consolatione. Obsecro, domine, esuriens
231 16 | tibi sum! Quam remota es a conspectu meo, qui sic praesens sum
232 16 | meo, qui sic praesens sum conspectui tuo! Ubique es tota praesens,
233 Resp, 8| quae facta sunt, intellecta conspiciuntur, sempiterna quoque eius
234 Resp, 9| respuendus, sed et ipse conspuendus. Quisquis igitur negat aliquid
235 obG, 5| usque negem adhuc dubitemve constare, ut ne in intellectu quidem
236 obG, 5| veritate subsistere, quia constet illud maius omnibus esse,
237 25 | bonos et fideles supra multa constituet, immo «filii dei» et dii «
238 obG, 9| argumentata sunt, ista sint contemnenda; sed illa potius argumentanda
239 1 | misericordem; ne redeam vacuus et contemptus. Et si «antequam comedam
240 Pro | multorum concatenatione contextum argumentorum, coepi mecum
241 19 | enim te continet, sed tu contines omnia.~ ~
242 14 | tua immensitate. Vere et contrahitur angustia sua, et vincitur
243 1 | et omnia mea bona tu mihi contulisti, et nondum novi te. Denique
244 3 | maius cogitari nequit; quod convenire non potest. Sic ergo vere
245 Pro | studioseque cogitationem converterem, atque aliquando mihi videretur
246 2 | intelligit esse quod iam fecit. Convincitur ergo etiam insipiens esse
247 Resp, 6| intelligere» esse «scientia cornprehendere existere aliquid», nil ad
248 6 | impassibilis? Nam si sola corporea sunt sensibilia, quoniam
249 13 | esse alibi; quod de solis corporeis cernitur. Incircumscriptum
250 6 | cognoscis, non quo animal corporero sensu cognoscit. ~
251 7 | potes? Aut si non potes corrumpi nec mentiri nec facere verum
252 1 | domine, et gratias ago, quia creasti in me hanc imaginem tuam,
253 24 | creatura. Si enim bona est vita creata: quam bona est vita creatrix?
254 24 | differentem quanto differt creator a creatura. Si enim bona
255 3 | creatorem, et iudicaret de creatore; quod valde est absurdum.
256 3 | ascenderet creatura super creatorem, et iudicaret de creatore;
257 24 | creata: quam bona est vita creatrix? Si iucunda est salus facta:
258 13 | es incircumscriptus? An creatus spiritus ad te collatus
259 Resp, 8| non potest, etiamsi non credat in re esse, quod cogitat,
260 obG, 2| deceptus, ut saepe fit, crederem, qui istud nondum credo.~ ~
261 Resp, 10| quidquid de divina essentia credi oportet. Gratias ago benignitati
262 1 | et hoc credo: quia «nisi credidero, non intelligam».~ ~
263 4 | gratias tibi, quia quod prius credidi te donante, iam sic intelligo
264 26 | tui, et ibi fiat plena; crescat amor tuus, et ibi sit plenus:
265 1 | aliquantulum in eo. «Intra in cubiculum» mentis tuae, exclude omnia
266 | cuilibet
267 Resp, 6| intelliguntur et non omnis, sed cuiusdam intellectus est haec definitio,
268 1 | habitatio tua. Invenire te cupit, et nescit locum tuum. Quaerere
269 1 | tuis. Abice nunc onerosas curas, et postpone laboriosas
270 obG, 2| sit hoc in intellectu meo, curn auditum intelligo; in quo
271 1 | remanemus. Cur non nobis custodivit cum facile posset, quo tam
272 Resp, 3| argumentationis, inveniam et dabo illi perditam insulam amplius
273 9 | istos vero liberas iustitia damnante. Illos meritis adiuvantibus,
274 11 | parcere, non est iustum damnari. Nam id solum iustum est
275 11 | bonitatem, et illos magis damnes quam istos per summam iustitiam.~
276 1 | in quantum malum! Grave damnum, gravis dolor, grave totum.~
277 9 | merenti mortem aeternam dare vitam sempiternam? Unde
278 2 | Ergo, domine, qui das fidei intellectum, da mihi,
279 obG, 6| nescio, quem stultiorem debeam reputare, utrum me, si ei
280 obG, 7| omnibus», dixi, ut ex hoc mihi debeat probari in tantum etiam
281 10 | es non quia nobis reddas debitum, sed quia facis quod decet
282 Resp, 6| est haec definitio, non debui reprehendi, quia dixi «quo
283 Resp, 5| argumentum potest, nec sic me debuisti reprehendere dixisse, quod
284 obG, 2| et insuper magis, si illa deceptus, ut saepe fit, crederem,
285 10 | debitum, sed quia facis quod decet te summe bonum. Sic itaque
286 Pro | putabam: unicuique suum dedi titulum, ut prius «Exemplum
287 5 | potest. Quod ergo bonum deest summo bono, per quod est
288 Pro | magis ac magis nolenti et defendenti se coepit cum importunitate
289 Resp, 6| cuiusdam intellectus est haec definitio, non debui reprehendi, quia
290 25 | potius istud bonum sibi defuturum, sicut certi erunt se non
291 obG, 7| ille responderit. Cui cum deinceps asseritur tale esse «maius»
292 24 | sunt, cogita intente quam delectabile sit illud bonum, quod continet
293 24 | delectationes sunt in rebus delectabilibus: qualis et quanta delectatio
294 25 | quidquid desideratis.~ Si delectat pulchritudo: «fulgebunt
295 24 | delectabilibus: qualis et quanta delectatio est in illo qui fecit ipsa
296 24 | Denique si multae et magnae delectationes sunt in rebus delectabilibus:
297 18 | videre, ut omnibus simul delectetur. Quomodo ergo, domine, es
298 obG, 6| insulis fertur, divitiarum deliciarumque omnium inaestimabili ubertate
299 | demum
300 obG, 5| hoc in meo sic esse non denego. Sed quia per hoc esse quoque
301 1 | Sperabatur laetitia, et ecce unde densentur suspiria!~ Et o «tu, domine,
302 1 | incurvatus non possum nisi deorsum aspicere, erige me ut possim
303 Resp, 5| pro insipiente, facile est deprehendere vel parum sapienti, et ideo
304 Resp, 1| existere ex eo, quia, cum describitur verbis, audiens eam non
305 Resp, 5| illi, qui hoc solo, quod descripta intelligeretur, perditam
306 Resp, 3| esse in re, quia verbis descriptam facile quis intelligit.
307 1 | feliciter tenebat et misere deseruit, nos infeliciter egemus
308 25 | omnia bona, et sufficit. Desidera simplex bonum, quod est
309 1 | egemus et miserabiliter desideramus, et heu, vacui remanemus.
310 1 | te ostendas. Quaeram te desiderando, desiderem quaerendo. Inveniam
311 14 | et reformator meus, dic desideranti animae meae, quid aliud
312 25 | enim amas, caro mea, quid desideras, anima mea? Ibi est, ibi
313 25 | quidquid amatis, quidquid desideratis.~ Si delectat pulchritudo: «
314 1 | Quaeram te desiderando, desiderem quaerendo. Inveniam amando,
315 26 | anima mea, sitiat caro mea, desideret tota substantia mea, donec
316 1 | illi intellectum meum; sed desidero aliquatenus intelligere
317 1 | esuriens incepi quaerere te, ne desinam ieiunus de te. Famelicus
318 13 | quia solus omnium sicut non desinis, sic non incipis esse. Sed
319 Resp, 8| licet incipiat, non tamen desinit; et sicut istud illo melius
320 1 | amaricatum est cor meum sua desolatione, indulca illud tua consolatione.
321 Pro | aciem omnino fugeret: tandem desperans volui cessare velut ab inquisitione
322 Pro | conflictu sic se obtulit quod desperaveram, ut studiose cogitationem
323 1 | nos». Obsecro, domine, ne desperem suspirando, sed respirem
324 1 | effeci? Quo tendebam, quo deveni? Ad quid aspirabam, in quibus
325 Resp, 6| quemadmodum illud, quod dicebam, miror, quid hic sensisti
326 Resp, 6| audiens intelligit, quid dicens significet, nihil prohibet,
327 obG, 4| cum audio intelligoque dicentem esse aliquid «maius omnibus,
328 Resp, 6| habetur in cogitatione, non diceris auditum cogitare aut in
329 Resp, 2| esse monstratum est? Sed dices, quia, etsi est in intellectu,
330 obG, 2| cogitatione, et ideo non dicor illud auditum cogitare vel
331 obG, 2| cuius verba intelligerem, dicta adhuc puto, et insuper magis,
332 Pro | ingerere. Cum igitur quadam die vehementer eius importunitati
333 Resp, 1| lucem solis, non videt lucem diei, quae non est nisi lux solis!
334 26 | plenum, vel proficiam in dies usque dum veniat illud ad
335 Resp, 5| quod non dixi, cum tantum differat ab eo, quod dixi.~ Si
336 24 | sumus experti, sed tanto differentem quanto differt creator a
337 24 | tanto differentem quanto differt creator a creatura. Si enim
338 9 | per iustitiam! Nam etsi difficile sit intelligere, quomodo
339 obG, 6| dictum, in quo nihil est difficultatis, intelligam. At si tunc
340 Resp, 10| Cum enim ea, quae tibi digna susceptione videntur, tanta
341 25 | tota anima non sufficiat dignitati dilectionis: profecto sic
342 Pro | illud cuius supra memini dignum libri nomine aut cui auctoris
343 25 | constituet, immo «filii dei» et dii «vocabuntur» et erunt, et
344 25 | non sufficiat dignitati dilectionis: profecto sic gaudebunt
345 25 | sponte illud amissuros, nec dilectorem deum illud dilectoribus
346 25 | nec dilectorem deum illud dilectoribus suis invitis ablaturum,
347 25 | quem omnino sicut teipsum diligeres, eandem beatitudinem haberet,
348 25 | hominum, ubi nullus minus diliget alium quam seipsum, non
349 25 | quoniam quantum quisque diligit aliquem, tantum de bono
350 21 | spatio, ut nec medium nec dimidium nec ulla pars sit in te. ~
351 Pro | se legendum invitarent, dimittenda putabam: unicuique suum
352 1 | quod factus est. O durus et dirus casus ille! Heu, quid perdidit
353 23 | aliud a te et ab illo quod dispar non est tibi et illi; nec
354 Resp, 7| qui vel parvam scientiam disputandi argumentandique attigerunt.
355 obG, 2| talis natura, tota ista disputatio est assumpta? Postremo,
356 obG, 9| praeclare sunt magnificeque disserta, tanta denique referta utilitate
357 18 | ut in nullo tibi ipsi sis dissimilis; immo tu es ipsa unitas,
358 1 | et postpone laboriosas distentiones tuas. Vaca aliquantulum
359 Resp, 4| esse. Si quis igitur sic distinguat huius prolationis has duas
360 16 | suffert oculus animae meae diu intendere in illam. Reverberatur
361 18 | sed quodam modo plura et diversum a seipso, et vel actu vel
362 Resp, 8| sempiterna quoque eius virtus et divinitas.~
363 18 | unitas, nullo intellectu divisibilis. Ergo vita et sapientia
364 1 | impastus. Pauper veni ad divitem, miser ad misericordem;
365 25 | poterit non esse. Si honor et divitiae: deus suos servos bonos
366 obG, 6| fortunatis insulis fertur, divitiarum deliciarumque omnium inaestimabili
367 Resp, 4| posse cogitari. Si enim dixissem rem ipsam non posse intelligi
368 1 | quaerere te possum nisi tu doceas, nec invenire nisi te ostendas.
369 obG, 6| aliquid in intellectu meo esse docuerit.~~~~
370 1 | malum! Grave damnum, gravis dolor, grave totum.~ Sed heu
371 1 | meo, et «tribulationem et dolorem inveni» in intimis meis.
372 1 | esurit, manducat nunc «panem dolorum», quem tunc nesciebat. Heu
373 25 | vivent» et «salus iustorum a domino». Si satietas: satiabuntur «
374 25 | inebriabuntur ab ubertate domus» dei. Si melodia: ibi angelorum
375 4 | quia quod prius credidi te donante, iam sic intelligo te illuminante,
376 | donec
377 Resp, 4| distinguat huius prolationis has duas sententias, intelliget nihil,
378 Resp, 1| Nullus enim negans aut dubitans esse aliquid, «quo maius
379 obG, 2| cur contra negantem aut dubitantem, quod sit aliqua talis natura,
380 obG, 1| 1-~ ~Dubitanti, utrum sit, vel neganti,
381 obG, 6| ac dicat: Non potes ultra dubitare insulam illam terris omnibus
382 Resp, 3| dicat idcirco non posse dubitari vere esse in re, quia verbis
383 Resp, 1| cogitari non possit», negat vel dubitat, quia, si esset, nec actu
384 obG, 5| ego eo usque negem adhuc dubitemve constare, ut ne in intellectu
385 obG, 5| dico, immo etiam nego vel dubito ulla re vera esse «maius»
386 1 | inaccessibilem? Aut quis me ducet et inducet in illam, ut
387 9 | misericordia, de quam opulenta dulcedine et dulci opulentia nobis
388 9 | quam opulenta dulcedine et dulci opulentia nobis profluis!
389 25 | quam pro teipso. Si vero duo vel tres vel multo plures
390 25 | eandem beatitudinem haberet, duplicaretur gaudium tuum, quia non minus
391 1 | perdidit ad quod factus est. O durus et dirus casus ille! Heu,
392 25 | sicut teipsum diligeres, eandem beatitudinem haberet, duplicaretur
393 25 | apparuerit gloria» dei. Si ebrietas: «inebriabuntur ab ubertate
394 Pro | quae nesciat investigantis edidi: considerans illud esse
395 Resp | Quid ad haec respondeat editor ipsius libelli.~ ~ Quoniam
396 1 | a deo, quid incepi, quid effeci? Quo tendebam, quo deveni?
397 1 | deseruit, nos infeliciter egemus et miserabiliter desideramus,
398 9 | tu totus iustus et nullo egens malis et reis tuis bona
399 18 | et ecce iterum obruitur egestate! Affectabam iam comedere,
400 26 | illud certe quo gaudebunt electi tui, «nec oculus vidit,
401 1 | aliis miseris filiis Evae elongatis a deo, quid incepi, quid
402 | eorum
403 | eos
404 | erat
405 Pro | aliis sub persona conantis erigere mentem suam ad contemplandum
406 Resp, 10| esse, quidquid de divina essentia credi oportet. Gratias ago
407 obG, 6| certitudine insulae illius essentiam astruxisse, nisi prius ipsam
408 26 | meum, sermocinetur os meum. Esuriat illud anima mea, sitiat
409 1 | saturitate, nos suspiramus esurie. Ille abundabat, nos mendicamus.
410 1 | consolatione. Obsecro, domine, esuriens incepi quaerere te, ne desinam
411 18 | et ecce magis <inchoo> esurire! Conabar assurgere ad lucem
412 1 | panem angelorum» quem nunc esurit, manducat nunc «panem dolorum»,
413 1 | de aliis miseris filiis Evae elongatis a deo, quid incepi,
414 1 | onus grave» gravant me. Evolve me, exonera me, ne «urgeat
415 1 | nobis? Respice, domine, exaudi, illumina nos, ostende nobis
416 1 | nobis? Quando respicies et exaudies nos? Quando illuminabis
417 9 | quae sic omnem intellectum excedis, veniat super me misericordia
418 24 | quantum sit hoc bonum. ~ ~ Excita nunc, anima mea, et erige
419 1 | I. Excitatio mentis ad contemplandum
420 1 | cubiculum» mentis tuae, exclude omnia praeter deum et quae
421 Pro | impediret, penitus a me vellem excludere: tunc magis ac magis nolenti
422 obG, 3| naturam, aut auditum aut excogitatum intellectu percipitur verum,
423 obG, 6| 6-~ ~ Exempli gratia: Aiunt quidam alicubi
424 obG, 6| sicut rem vere atque indubie existentem nec ullatenus sicut falsum
425 obG, 2| prorsus modo in se ipsis existentia in intellectu habere similiter
426 obG, 2| cogitatum indubitabilis existentiae suae certo percipi intellectu,
427 Resp, 3| Aliter enim nullatenus existeret. Denique si quis dicit se
428 Resp, 4| quae non esse scimus; non existimando, sed fingendo ita esse,
429 25 | ita plus gaudebit absque existimatione de felicitate dei quam de
430 Resp, 5| ostendere supersedendum existimaveram. Sed quoniam audio quibusdam
431 1 | gravant me. Evolve me, exonera me, ne «urgeat puteus» earum «
432 2 | da mihi, ut quantum scis expedire intelligam, quia es sicut
433 24 | qualem in rebus creatis sumus experti, sed tanto differentem quanto
434 25 | humanum, cor indigens, cor expertum aerumnas immo obrutum aerumnis:
435 1 | mortem? Aerumnosi, unde sumus expulsi, quo sumus impulsi! Unde
436 1 | quo obruti! A patria in exsilium, a visione dei in caecitatem
437 1 | faciet iste tuus longinquus exsul? Quid faciet servus tuus
438 4 | sine ulla aut cum aliqua extranea significatione. Deus enim
439 Resp, 10| susceptione videntur, tanta laude extulisti, satis apparet, quia, quae
440 9 | adversatur iustitiae quod exundat ex bonitate, quae nulla
441 obG, 3| sanctus Augustinus ait, «cum faber arcam facturus in opere
442 obG, 6| aliqui «perditam» quamque fabulantur multo amplius, quam de fortunatis
443 9 | retribuendo et non parcendo, et si faceres de non bonis tantum bonos,
444 9 | est ut parcas malis, et ut facias bonos de malis. Denique
445 5 | existens per se omnia alia faciat de nihilo. ~ ~ Quid igitur
446 7 | dicitur habere potentiam faciendi aut patiendi quod sibi non
447 1 | te, et nimis abest illi facies tua. Accedere ad te desiderat,
448 1 | ne desinam ieiunus de te. Famelicus accessi, ne recedam impastus.
449 | fas
450 1 | amando, amem inveniendo.~ Fateor, domine, et gratias ago,
451 Pro | importunitati resistendo fatigarer, in ipso cogitationum conflictu
452 1 | videndum factus sum, et nondum feci propter quod factus sum.~
453 1 | et numquam te vidi. Tu me fecisti et refecisti, et omnia mea
454 1 | abundabat, nos mendicamus. Ille feliciter tenebat et misere deseruit,
455 1 | Abscessit sine quo nihil felix est, et remansit quod per
456 Resp, 3| oceani omnes terras sua fertilitate vincentem, quae difficultate,
457 obG, 6| quam de fortunatis insulis fertur, divitiarum deliciarumque
458 Resp, 1| cogitatione. Quod quam falsum sit, fide et conscientia tua pro firmissimo
459 25 | deus suos servos bonos et fideles supra multa constituet,
460 Resp, 3| facile quis intelligit. Fidens loquor, quia, si quis invenerit
461 Pro | ratione fidei», et sequens «Fides quaerens intellectum» diceretur.~
462 20 | omnia es, quia antequam fierent tu es. Ultra omnia vero
463 25 | multa constituet, immo «filii dei» et dii «vocabuntur»
464 1 | miserum, unum de aliis miseris filiis Evae elongatis a deo, quid
465 1 | hominum, universalis planctus filiorum Adae! Ille ructabat saturitate,
466 25 | angelorum chori concinunt sine fine deo. Si quaelibet non immunda
467 Resp, 4| scimus; non existimando, sed fingendo ita esse, ut cogitamus.
468 20 | illud est quod aliquo modo finitur. An hoc quoque modo transis
469 Resp, 1| fide et conscientia tua pro firmissimo utor argumento. Ergo «quo
470 Resp, 10| alicuius obiectionis infirmari firmitate. Tantam enim vim huius prolationis
471 obG, 9| quidem sensa, sed minus firmiter argumentata sunt, ista sint
472 9 | pervidetur. Cernitur unde flumen manat, et non perspicitur
473 9 | tuae latet fons, unde manat fluvius misericordiae tuae. Nam
474 14 | es?~ Domine deus meus, formator et reformator meus, dic
475 obG, 1| non poterit -, respondere forsan potest:~
476 25 | sicut sol». Si velocitas aut fortitudo, aut libertas corporis cui
477 obG, 6| fabulantur multo amplius, quam de fortunatis insulis fertur, divitiarum
478 obG, 9| affectus intimo quodam odore fragrantia, ut nullo modo propter illa,
479 Pro | cogentibus me precibus quorundam fratrum in persona alicuius tacite
480 25 | Quae et quanta bona sint fruentibus eo. ~ ~ O qui hoc bono
481 25 | eo. ~ ~ O qui hoc bono fruetur: quid illi erit, et quid
482 Pro | cogitationem, ne mentem meam frustra occupando ab aliis in quibus
483 1 | Eia nunc, homuncio, fuge paululum occupationes tuas,
484 Pro | Lugdunensis , Hugo nomine, fugens in Gallia legatione Apostolica,
485 Pro | aliquando mentis aciem omnino fugeret: tandem desperans volui
486 25 | Si delectat pulchritudo: «fulgebunt iusti sicut sol». Si velocitas
487 16 | intellectus meus ad illam. Nimis fulget, non capit illam, nec suffert
488 1 | vitiorum, sic est offuscata fumo peccatorum, ut non possit
489 Pro | Hugo nomine, fugens in Gallia legatione Apostolica, qui
490 26 | cognoscam te, amem te, ut gaudeam de te. Et si non possum
491 Pro | Aestimans igitur quod me gaudebam invenisse, si scriptum esset,
492 25 | aliquem, tantum de bono eius gaudet: sicut in illa perfecta
493 25 | non sufficiat plenitudini gaudii. ~
494 25 | capax erit tot et tantorum gaudiorum? Et utique quoniam quantum
495 1 | meae, et cogor rugire «a gemitu cordis mei». Sperabatur
496 obG, 4| audirem, per illam specialem generalemve notitiam, qua, quid sit
497 25 | satiabuntur «cum apparuerit gloria» dei. Si ebrietas: «inebriabuntur
498 1 | me, «et sicut onus grave» gravant me. Evolve me, exonera me,
499 1 | quantum malum! Grave damnum, gravis dolor, grave totum.~ Sed
500 1 | cum facile posset, quo tam graviter careremus? Quare sic nobis