Pars.  Cap.

 1 lib1,  12|       enim sequitur: si deus vult mentiri, iustum esse mentiri; sed
 2 lib1,  12|         vult mentiri, iustum esse mentiri; sed potius deum illum non
 3 lib1,  12|        Nam nequaquam potest velle mentiri voluntas, nisi in qua corrupta
 4 lib1,  12|        ergo dicitur: si deus vult mentiri, non est aliud quam: si
 5 lib1,  12|           talis natura quae velit mentiri; et idcirco non sequitur
 6 lib2,  5 |          promissum, si potes, aut mentiri: non tamen minus tibi debet
 7 lib2,  10|          dicemus eum non potuisse mentiri, quod semper peccatum est?
 8 lib2,  10|     dicare de Christo quia potuit mentiri, si subauditur: si vellet.
 9 lib2,  10| subauditur: si vellet. Et quoniam mentiri non potuit nolens nec potuit
10 lib2,  10|           nolens nec potuit velle mentiri, non minus dici potest nequivisse
11 lib2,  10|      minus dici potest nequivisse mentiri. Sic itaque potuit et non
12 lib2,  10|       itaque potuit et non potuit mentiri.~BOSO:~Nunc redeamus ad
13 lib2,  10|           esse laudandum, scio me mentiri; si autem dico laudandum,
14 lib2,  15|          certa esse, quoniam deus mentiri nequit, et sapienter esse
15 lib2,  16|     quando quaesivimus utrum ille mentiri potuerit, monstravimus in
16 lib2,  16|            unam videlicet volendi mentiri, alteram mentiendi; et quoniam
17 lib2,  16|        hatuit ut non posset velle mentiri, idcirco de sua iustitia
18 lib2,  16|           quia, si vellet, posset mentiri; hic vero videtur quia,
19 lib2,  17|           necesse est eum numquam mentiri, non dicitur aliud nisi
20 lib2,  17|         potentia, si posset velle mentiri aut fallere aut mutare voluntatem,