Pars.  Cap.

 1 lib1,  9 |        ut quam fecit iustam ad beatitudinem, miseram esse sine culpa
 2 lib1,  10|     nos hominem esse factum ad beatitudinem, quae in hac vita haberi
 3 lib1,  10|     peccatorum remissio, ut ad beatitudinem perveniat.~BOSO:~Sic omnes
 4 lib1,  14|        homo ita factus est, ut beatitudinem habere posset, si non peccaret:
 5 lib1,  19|      utrum eum taliter deus ad beatitudinem ullam, vel talem qualem
 6 lib1,  19|     dimittere, nec peccator ad beatitudinem, vel talem qualem habebat,
 7 lib1,  19|      Quod autem nullus homo ad beatitudinem pervenire queat cum peccato
 8 lib1,  21|     peccati assumere potest ad beatitudinem, quia non debet.~BOSO:~Nimis
 9 lib1,  23|     hominis perire, quantum ad beatitudinem spectat, ad quam factus
10 lib1,  24|   autem iniustus admittetur ad beatitudinem, quoniam quemadmodum beatitudo
11 lib1,  24|       sicut supra dixi, id est beatitudinem. Sed si dimittit quod sponte
12 lib1,  24|     beatum facit hominem. Hanc beatitudinem nulli dari debere nisi illi,
13 lib1,  25| necesse est aliquos homines ad beatitudinem pervenire? Nam si deo inconveniens
14 lib2,  2 |       iustum ad aeternam fecit beatitudinem. Sequitur ergo quia, si
15 lib2,  11|       eius miseriam, altera ad beatitudinem. Sed quoniam nullus est
16 lib2,  12|        Nequaquam. Nam sicut ad beatitudinem non pertinet commodum quod