Pars.  Cap.

 1 comm     |        contemplatione speremus: nullum tamen reprehendendum arbitror,
 2 lib1,  7 |  peccaret. Diaboli vero meritum nullum erat ut puniret; immo tanto
 3 lib1,  9 |      deus Christum mori, in quo nullum fuit peccatum; sed ipse
 4 lib1,  10|          volo tecum pacisci, ut nullum vel minimum inconveniens
 5 lib1,  11|        sola per se placet, quia nullum opus sine illa placet. Hunc
 6 lib1,  12|         quod solius dei est. Ad nullum enim pertinet vindictam
 7 lib1,  18|        aestimamus quam alterum, nullum puto esse animae periculum -;
 8 lib1,  23| fermentata est peccato, cum quo nullum deus assumit ad perficiendam
 9 lib1,  25| inconvenientiam impossibile est nullum hominem ad hoc provehi ad
10 lib2,  13|         boni quod non amet, ita nullum bonum erit quod ignoret.
11 lib2,  13|       perfecte sciet bonum, ita nullum ignorabit malum. Omnem igitur
12 lib2,  16|     repugnare videtur, monstras nullum umquam fuisse tempus, ex
13 lib2,  16|         est hoc, quam aliquando nullum fuisse, de quo intentio
14 lib2,  19|          Videtur enim mihi quod nullum hominem reiciat deus ad