XIII - Quod nihil minus sit tolerandum in rerum ordine, quam ut creatura creatori debitum honorem auferat et non solvat quod aufert.

ANSELMUS:

Nihil minus tolerandum in rerum ordine, quam ut creatura creatori debitum honorem auferat et non solvat quod aufert.

BOSO:

Hoc nihil clarius.

ANSELMUS:

Nihil autem iniustius toleratur, quam quo nihil est minus tolerandum.

BOSO:

Nec hoc est obscurum.

ANSELMUS:

Puto ergo quia non dices deum debere tolerare quo nihil toleratur iniustius, ut creatura non reddat deo quod aufert.

BOSO:

Immo penitus negandum esse video.

ANSELMUS:

Item. Si deo nihil maius aut melius, nihil iustius quam honorem illius servat in rerum dispositione summa iustitia, quae non est aliud quam ipse deus.

BOSO:

Hoc quoque nil apertius.

ANSELMUS:

Nihil ergo servat deus iustius quam suae dignitatis honorem.

BOSO:

Concedere me oportet.

ANSELMUS:

Videtur tibi quod eum integre servet, si sic auferri sibi permittit, ut nec solvatur nec ipse auferentem puniat?

BOSO:

Non audeo dicere.

ANSELMUS:

Necesse est ergo, ut aut ablatus honor solvatur aut poena sequatur. Alioquin aut sibi deus ipsi iustus non erit aut ad utrumque impotens erit; quod nefas est vel cogitare.