-2-

fama tuba dante sonum

excitata vox praeconum

clamat viris regionum

advenire virum bonum,

patrem pacis et patronum,

cui Vienna parat tronum,

multitudo marchionum;

turba strepens histrionum

iam conformat tono tonum.

genus omne balatronum

intrat ante diem nonum;

quisquis sperat grande donum.

ego caput fero pronum,

tamquam frater sim latronum,

reus, inops rationum,

sensus egens et sermonum.

nomen vatis vel personam

manifeste non exponam;

sed quem fuga fecit Ionam,

per figuram satis bonam

Ionae nomen ei ponam.

lacrimarum fluit rivus,

quas effundo fugitivus

intra cetum semivivus,

tuus quondam adoptivus;

sed pluralis genitivus,

nequam nimis et lascivus,

mihi factus est nocivus.

voluptate volens frui

comparabar brutae sui

nec cum sancto sanctus fui;

unde timens iram tui,

sicut Ionas dei sui

fugam petens fuga rui.

Ionam deprehensum sorte

reum tempestatis ortae,

condemnatum a cohorte

mox absorbent ceti portae.

sic et ego dignus morte

prave vivens et distorte,

cuius carnes sunt absortae,

sed cor manet adhuc forte.

reus tibi vereor te

miserturum mihi forte.

ecce Ionas tuus plorat,

culpam suam non ignorat,

pro qua cetus eum vorat,

veniam vult et implorat,

ut a peste, qua laborat,

solvas eum, quem honorat,

tremit, colit et adorat.

si remittas hunc reatum

et si ceto des mandatum,

cetus, cuius os est latum,

more suo dans hiatum

vomet vatem decalvatum

et ad portum destinatum

feret fame tenuatum,

ut sit rursus vates vatum

scribens opus tibi gratum.

te divinae mentis fatum

ad hoc iussit esse natum,

ut decore probitatum

et exemplis largitatum

reparares mundi statum.

hunc reatum si remittas,

inter enses et sagittas

tutus ibo, quo me mittas,

hederarum ferens vittas.

non timebo Ninivitas

neque gentes infronitas;

vincam vita patrum vitas

vitans ea, quae tu vitas,

poetrias inauditas

scribam tibi, si me ditas.

ut iam loquar manifeste:

paupertatis premor peste

stultus ego, qui penes te

nummis, equis, victu, veste

dies omnes duxi festae,

nunc insanus plus Oreste

male vivens et moleste,

trutannizans inhoneste

omne festum duco maeste;

res non eget ista teste.

pacis auctor, ultor litis,

esto vati tuo mitis

neque credas imperitis;

genitivis iam sopitis

sanctior sum eremitis:

quidquid in me malum scitis,

amputabo, si velitis.

ne nos apprehendat sitis,

ero palmes et tu vitis.