Mendosa cantilena.

Mendosam quam cantilenam ago,
puerulis commendatam dabo,
quo modulos per mendaces risum
auditoribus ingentem ferant.

a.

liberalis et decora
cuidam regi erat nata,
quam sub lege huius modi
procis opponit quaerendam:

b.
«si quis mentiendi gnarus

usque adeo instet fallendo,
dum Caesaris ore fallax
praedicatur, is ducat filiam.»

a.
quo audito Suevus
nil moratus inquit:

«raptis armis ego
dum venatum solus irem,
lepusculus inter feras
telo tactus occumbebat.
mox effusis intestinis

caput avulsum cum cute caedo.

b.
cumque caesum manu
levaretur caput,
laesa aure effunduntur
mellis modii centeni,

sociaque auris tacta
totidem pisarum fudit.
quibus intra pellem strictis,
lepus ipse dum secatur,
crepidine summae caudae

cartam regiam latentem cepi,


quae servum te firmat esse meum.»
«mentitur», clamat rex,«carta et tu!»

sic rege deluso Suevus falsa
gener regius est arte factus.