|
1.
Illud quoque commonendum esse credidimus: quoniam tam <in> litteris
sacris quam in expositoribus doctissimis multa per schemata, multa per
definitiones, multa per artem grammaticam, multa per artem rethoricam, multa
per dialecticam, multa per disciplinam arithmeticam, multa per musicam, multa
per disciplinam geometricam, multa per astronomicam intellegere possumus, non
ab re est instituta saecularium magistrorum, artes scilicet ac disciplinas cum
suis divisionibus, in sequenti libro paucis attingere, quatenus et qui talia
didicerunt breviter ammoneantur, et qui latius legere fortasse minime
potuerunt, aliquid exinde compendiosa brevitate cognoscant. est enim rerum
istarum procul dubio, sicut et Patribus nostris visum est, utilis et non
refugienda cognitio, quando eam in litteris sacris, tamquam in origine
generalis perfectaeque sapientiae, ubique reperis esse diffusam. nam cum ibi
reddita fuerint atque monstrata, sensus noster ad intellegendum modis omnibus
adiuvatur.
2.
Sit ergo antiquorum labor
opus nostrum, ut, quae illi latius plurimis codicibus ediderunt, nos
brevissime, sicut iam dictum est, secundo volumine collecta pandamus, et quod
illi ad exercendas versutias dirivaverunt, nos ad veritatis obsequia laudabili
devotione revocemus; quatenus quae inde furtive sublata sunt, in obsequium
rectae intellegentiae honesta conditione reddantur. opus quidem, ut arbitror,
necessarium, sed considerata difficultate perarduum, in duobus libris
comprehendere velle divinarum et humanarum fontes copiosissimos litterarum, ubi
Sedulii versus illi dicendi sunt:
«Grandia posco quidem, sed tu dare grandia nosti,
quem magis offendit, quisquis sperando tepescit.»
|