|
Nam sapiens retro semper deus
edidit ex se, per quod semper erant gignenda saecula, verbum, et quando eodem
solo suae sapientiae verbo universam ex nihilo formavit creaturam, cum eo erat,
cuncta suo arcano componens mysterio. Igitur perfectis caelorum virtutibus et
universis terrae materiis, pio sapientiae suae nutu ad imaginem et
similitudinem suam primum de Iimo terrae fingens hominem, hunc in paradiso
posuit voluptatis; quem antiquus serpens et hostis invidens, diabolus, per
amarissimum ligni vetiti gustum exulem ab eisdem effecit gaudiis, eoque expulso
non desinit sua venenosa multis modis protelare iacula, ut a via veritatis
humanum abstrahens genus idolorum culturae, videlicet creaturae et non
creatori, deservire suadeat, quatenus per hos eos, quos suis valuerit irretire
insidiis, secum aeterno efficiat concremandos supplicio. Sed deus noster,
misertus plasmae suae, dirigens sanctos suos prophetas, per quos lumen futurae
vitae, adventum videlicet filii sui, domini dei et salvatoris nostri Iesu
Christi, annuntians, misit eundem unigenitum suum filium et sapientiae verbum. Qui
descendens de caelis propter nostram salutem natus de spiritu sancto et Maria
virgine, verbum caro factum est et habitavit in nobis. Non amisit, quod fuerat,
sed coepit esse, quod non erat, deum perfectum et hominem perfectum, ut deus
mirabilia perficiens et ut homo humanas passiones sustinens. Ita verum hominem
et verum deum praedicante patre nostro Silvestrio summo pontifice intellegimus,
ut verum deum verum hominem fuisse nullo modo ambigamus; electisque duodecim
apostolis, miraculis coram eis et innumerabilis populi multitudine coruscavit. Confitemur
eundem dominum Iesum Christum adimplesse legem et prophetas, passum,
crucifixum, secundum scripturas tertia die a mortuis resurrexisse, assumptum in
caelis atque sedentem ad dexteram patris, inde venturum iudicare vivos et
mortuos, cuius regni non erit finis.
|