Cap. Num.
1 12, 13 | singulis gentibus: «Beata terra illa, ubi in electione pontificis
2 12, 15 | quam homines diligebant in terra, divino iussu a sanctis
3 18, 25 | foveam ex utraque parte in terra iuxta sancti viri corpus
4 19, 29 | Unus in orbe novo vir terra virgine factus ~Exiluit
5 19, 30 | eduxit filios Israel de terra Aegipti et hoc brachium
6 19, 30 | pretium meum. Tu, qui caeli et terra Dominus es, nisi iusseris
7 19, 30 | et arcangeli trement, et terra liquescit, montes defluent,
8 21, 36 | huc; et ipsam arcam non terra sustentant neque lapis. ~
9 21, 37 | Dominum deprecaretur, fixis in terra genibus tunsoque pectore
10 21, 37 | conspectum fugiunt caeli, trement terra, montes commovebuntur, fluenta
11 21, 37 | Deus in caelo sursum et in terra deorsum, qui Faraonem cum
12 21, 37 | cardinibus portae civitatis terra proiecta sunt, et patefacta
13 21, 41 | Et ibi cum inveneris in terra crucis similitudinem, sit
14 21, 45 | autem, cui in caelo et in terra potestas solvendi et ligandi
15 21, 45 | caelorum, pertimescunt iusti, terra fugit, elementa quassantur. ~
16 21, 45 | exaltavit, cuius inimici terra absorbuit, qui vitulum aureum
17 22, 52 | Deus in caelo sursum et in terra deorsum, qui per sanctum
18 23, 55 | magno timore: Erat homo ex terra terrenus, carnalem positus
19 23, 55 | superavit. Adam de virgine terra, Christus de virgine Maria.
20 23, 55 | Christus de virgine Maria. Terra dicta est a pedibus terendo,
21 27, 70 | dubitatione. Quadam vero die dum terra foderet, ut semina eiceret
22 27, 83 | corpus, beati Maximiani desub terra traheret et in sublimum
23 37, 118| est famis valida in tota terra ista, et ipse deglutivit
24 38, 125| prostravitque se cum eo pronus in terra flens et orans diutissime,
25 38, 127| fundebant cruorem, oreque terra mordente, spiritum exalabant. ~
26 38, 128| moerentium haec erant: «Si vero terra eos absorbuit, forte aliquis
27 38, 129| fumus quasi nebula, et hiens terra omnes mortuos, quos infra
28 38, 131| erigebat, tantum clarior terra apparebat. ~Dum autem spatiatur
29 38, 131| inprimat.» ~Qui iacuit in terra prospiciens iuxta se maria.
30 39, 137| erat; prostrati omnes in terra. Non similes marinus fluctus
31 39, 137| dant voces, et insonabant terra. Lacrimis salsis funderunt
32 39, 139| aethera clamor, gemuitque terra et insonuerunt montes. ~
33 39, 147| omnibus claustris, pronus in terra oravit. Post orationem recessit,
34 39, 150| Domino libans, ~Lustra super terra, geminos simul prorogat
35 44, 166| saevus et pessimus vulnus. Et terra non dabit fructum suum,
36 44, 166| dominum suum, et in his mugiet terra, et elementa dehiscent,
37 44, 166| nobiles Romani in aliena terra captivi propter suas divitias.
38 44, 166| incendio erit. ~Et omnis terra sterilis, et fructus non
39 44, 166| suis et commorabuntur in terra aliena, et erunt ecclesiae
40 46, 174| purpurato regi. Submissoque in terra vultu, aiebat cum largissmis
|