Cap.  Num.

 1 metr     |          summam sedem dans cuique, Ravennam ~Et populum misit recte
 2   1,  1  |        usque in hunc diem. Et post Ravennam eum direxit. ~Et ipse beatissimus,
 3   1,  1  |     beatissimus, antequam in urbem Ravennam ingrederetur, Herenei filium
 4   1,  2  |             Rursus post tres annos Ravennam remeavit et a fidelibus
 5  16,  22 |           benedictus; missusque ex Ravennam moenia augustus, invectorum
 6  19,  30 |          dicens: «Revertere citius Ravennam et redde solidos compatri
 7  19,  30 |         ipsa die navem ascendit et Ravennam reversus est. Quo audito
 8  21,  37 |        iacerent, die uno et altero Ravennam properaverunt cum thoracibus
 9  21,  37 |      rutilo procedente, Attila rex Ravennam iugressus est, et sedens
10  21,  37 |           furia mitigata, illaesam Ravennam post tergum reliquit. ~Ex
11  21,  39 |    postulavit Iohannes. ~Et subiit Ravennam 3. Nonas Martias. Post paucos
12  21,  39 |      episcopo Ravennae iussu regis Ravennam ductus, ab Theodorico coactus
13  22,  49 |          pontificem, cum gloria ad Ravennam sedem reversus est. Ex illo
14  25,  62 |          Classis, et ingressus est Ravennam. Dehinc reversus ad Siciliam,
15  25,  62 |            est Narsis chartularius Ravennam cum exercitu magno in praedicto
16  27,  70 |            suae 45, et dato pallio Ravennam misit. ~Qui cum noluissent
17  27,  76 |     ablatum corpus ipsius apostoli Ravennam ducere conabatur. ~Dum hoc
18  27,  79 |          prodigia facta sunt circa Ravennam, ita ut multi signarent
19  28,  86 |          Cesarea. Infra urbem vero Ravennam ecclesiam sancti Theodori
20  29,  96 |        Langobardorum mense Augusti Ravennam venit et honorifice a Longino
21  35,  111|        ultra non fuit ei, postquam Ravennam attigit, necesse ad Siciliam
22  38,  125|         Iohanicis Constantinopolim Ravennam, et claruit eius sapientia
23  38,  131|    cummoratus sum, navis deest, ut Ravennam revertar, ideo mihi tristitia
24  39,  137|   cunsumptaeque undique urbes. ~Ad Ravennam corda revolvens retorsit,
25  39,  137|          Heu, quid agam, et contra Ravennam quae exordia sumam?» Et
26  39,  137|           sinum, prospexit gaudens Ravennam, et fallens dolo vox prorupit,
27  41,  155|            et exenia multa; deinde Ravennam reversus, clamidem ex auro
28  41,  157|          audis facio. Veni tu ipse Ravennam et ingredere infra episcopium
29  41,  157|    alacritate. ~Post tertium annum Ravennam ingressus est, quem suscipientibus
30  41,  158|       arripuit iter, properans huc Ravennam, infra episcopiumeius applicitus
31  45,  169| Arelatensis sedis antistes veniens Ravennam, et inito [cum] archiepiscopo
32  45,  169| Arelatensis sacerdos ingressus est Ravennam, et suscepit eum Martinus
33  45,  170|          ab eo, optinuit; et venit Ravennam, et obsculati sunt ambo
34  46,  174|       pecunia unde vivamus. Ibimus Ravennam, duplum exige.» Qui noluit