Cap.  Num.

 1  12,  18 |          ventrem tuum gradieris, et terram comedis cuntis diebus vitae
 2  12,  18 |            et ventrem graditur. «Et terram comedes cunctis diebus vitae
 3  18,  25 |       videns eam, cecidit pronus in terram, lacrimans, adoravit et
 4  18,  25 |       cuncurrerunt, adprehendentes, terram fossoriam cum nimio timore
 5  19,  29 |            aeternum fetus producere terram. ~Huius oves niveae, nitida
 6  21,  35 |            in faciem suam pronus in terram, et factus in extasim, preciosissima
 7  21,  37 |           caelum verboque solidasti terram, qui super molem statuisti
 8  21,  37 |             tua victoriosa in omnem terram crevit et maxime divulgata
 9  21,  37 |      celeriter et portas vestras in terram strate et quadrato muri
10  21,  39 | sacerdotibus et clericis psallendo, terram prostratus, obtinuit quae
11  21,  45 |             Non enim est homo super terram, qui faciat bonum et non
12  29,  94 |         super mare, sinistrum super terram ad regem properans. Misera,
13  37,  119|        quomodo Deus fecit caelum et terram et creaturas mundi et Adam
14  37,  121|           aurora, cum Phebea lumina terram lustrassent, perrexerunt
15  39,  137|            undique suspiria, et iam terram mugitus ad sonitus eorum
16  39,  139|            dedit: «Testor caelum et terram per intemeratam fidem et
17  39,  140|             benedicent in caelum et terram laudibus resonabant. Tunc
18  39,  143|           pontificem: «Revertere in terram tuam et in sedem tuam.»
19  39,  144|       collegam suum sub falsa morte terram iaceret. Dixerunt ad hominem
20  41,  157|       radius solis splendesceret et terram Phebea perlustraret radiis,
21  43,  162|           abba existo - protinus in terram cecidit et factus in extasi
22  44,  166|             et duces, et subvertent terram. Et multi non ferentes opprobrium
23  46,  174|          deflexit transversa lumina terram et statim obmutuit amens