Cap.  Num.

 1   1,  1  |         fossae in illo lapide, ubi caput vel terga atque nates et
 2  12,  13 | similitudinem, et ordinatur, super caput cuius requiescit». ~Sed
 3  12,  17 |    colunbam veniet et super electi caput consideat». ~Coniunx vero
 4  12,  17 |       candidior et requievit super caput beati Severi confessoris
 5  12,  18 |          Salamonem dicit: «Non est caput nequius super capud colubri».
 6  18,  25 |          eum. Tunc leones, unus ad caput eius prostratus est et alius
 7  21,  35 |         una ex lapidibus. Solumque caput sursum erigens, post nebulatis
 8  21,  40 |          absque Roma Ravenna esset caput Italiae. ~
 9  24,  57 |             Planum capillis habens caput irsutumque supercilium,
10  29,  96 |       cetera pocula iussit deferri caput soceri sui, Rosmundae patris.
11  29,  96 |    praecepit rex pincernae implere caput usque ad summum et Rosmunda
12  29,  96 |     gladium ancipitem, qui erat ad caput eius, qui utebatur lateri
13  33,  106|        gladio peremptus est; cuius caput cunditum sacco Constantinopolim
14  37,  121|           tu sacerdotum seditionis caput, tu plenissime acerrimus
15  39,  137|         Aequalis solo videris, sed caput nubila tangis.» ~Inter haec
16  39,  138|         sedentem, et limbo cinctum caput, quas illi sua ex auro et
17  39,  138|     sompnis respiciens vidit super caput eiusdem antistis quasi dexterahominis
18  39,  139|      dixeruntque ad eum: «Testamur caput animamque tuam, ut non mendatia
19  43,  163|          et lenbum a barbausque ad caput innodatus erat, quod illi
20  44,  166|        perniciosissimum hostem, ne caput doleat, ne oculos caligit,
21  45,  167|            longam staturam, grande caput calvusque, omnem densitatem
22  46,  174|         armis, cristatus in agmine caput, emissam palam omnibuserumpens