Cap.  Num.

 1   4,  5  |          Marcianum nobilissimum ~virum et Eleucadium diacones cunsecravit». ~
 2  12,  16 |         hoc sepulcro egredientem virum episcopali habitu, canitie
 3  21,  37 |    invictissime rex triomphator, virum istum, quem in medio candidorum
 4  21,  44 | diutissime angelus iuxta sanctum virum stetit, quousque expleta
 5  21,  45 |     humilitate plena. ~Hunc enim virum forsitan cum Iacob patriarcha
 6  22,  49 |         papam Sixtum: «Vide hunc virum, quem elegimus nos, qui
 7  22,  49 |      diluculo plebem universa et virum, qui ordinandus erat. Intuitus
 8  22,  49 |          imponas nisi super hunc virum, quia in illius temporibus
 9  22,  49 |         dicens: «Non habeo talem virum, nisi unum diaconum, qui
10  22,  49 |     statim ut vidit sanctus papa virum, quem sibi per visionem
11  23,  53 |        Aurelianus XXII, insignem virum, aetate iuvenis, senior
12  27,  75 |   pietate bonus. ~Quem Deus ipse virum decoravit culmine sacro, ~
13  28,  84 | apostolum dicentem: unius uxoris virum et filios habentem, episcopus
14  29,  97 |   recepit domum, quia uxor super virum primatum tenet; volentes
15  37,  120|         quia non habebat similem virum sapientissimum, qui potuisset
16  37,  120|    continentem ita: «Mitte ad me virum illum, qui tales cunpositiones,
17  38,  130|          cantabant. ~Post igitur virum istum humatum, iussit pontifex
18  39,  139|        Et interrogaverunt ex eis virum, qui prae omnibus erat,
19  39,  140|       Ravennenses praestantiorem virum, ymeneos Iohanicis filium,