|
40 -
De Sancto Iohanne XXXIX
151. Iohannes
XXXIX. Hic patientissimus fuit, humilis et mansuetus. Istius temporibus
ecclesia Petriana cecidit
terraemotu post expleta solempnia missarum die dominico.
Et Liutprandi regis regnum
Langobardorum regentes, ab ipsius exercitus praedicta civitas corona cincta et
devastata est, a suis decepta civibus, simulata fraude, a porta quae dicitur
Vicus Salutaris, quae erat iuxta fluvium Pantheum.
Omnes cives cucurrerunt illuc. Unus autem ex illis, infensus suis civibus,
promissa pecunia, allatis clavibus, subductis molchis portae, quae pergit ad
vicum Leprosum, ubi est pons ex basibus factus, reseratis claustris omnibus
patefactisque portis, inimici ingressi civitatem et eam subverterunt.
Nam iudicio Dei ipse, qui insidiator suorum civium fuit et pilae claustra
opperuit, quod primum tigni stipite perfossum interiit, promissam pecuniam non accepit,
sed ante omnes suum sanguinem dedit nec terrae commenditus est.
152. Igitur irati Ravennenses cives cuntra pontificem hunc,
in Venetiarum partibus eum exilio religaverunt, et fuit exul per annum unum.
Tunc Epiphanius scriniarius, videns excidium sanctae istius ecclesiae et patrem
patriae in angustia et matura detinere afflictionem, eum per huius civitatis
exarchum ad hanc propriam revocavit sedem.
Post autem in pontificali solio restitutus, quadam die praedictus Epiphanius
scriniarius ait ad eum: «Domine pater, non te pigeat in palatium ad exarchum
ire et offerre illi ex argiriom palaream magnam; et postula ab eo, ut coartet
viros illos ad iudicium, qui te in exilium miserunt, ut vindicemus nosmet de
illis. Et hoc, quod das, decuplum ex
eis restituam. Tu pontificalis tenes mores, ego cum eis litigabo, et scio
iuvante Domino de hostibus reportabo triumphum.»
Factumque est, ut superius
audistis. Et ut mox recepit se praedictus Iohannis pontifex infra maternum
ecclesiae sinum. Alia vero die auctor cunsilii, idem Epiphanius scriniarius cum
singulis hominibus in cunflictum stans, ita aiebat: «Praeceptum ex rebus
exaratum habes, ut nunquam contra sanctam hanc ecclesiam aut contra huius sedis
pontificem de quacumque causa agas aut oro mussites. Dic nunc, qualis ovis tu
es, quia pastorem tuum, dum ille te foveret et per gramineos duceret campos, tu
cornu percussisti et contra eum cirographa cunscripsisti?»
Convincti in iudicio, vigies
collegit, quod exarcho dedit. His itaque gestis, venerunt humiliter omnes unanimes ad eum, petentes
misericordiam; et nullus eum postmodum in amaritudinem deduxit.
153. Temporibus
Iohannis venit iterum monstratico Ravennae, ut eam depopularet, putante, se ut
antea evaderet. Quo cognitiRavenniani egressi sunt ad eum more praeliandi ut in
campum Coriandri.
Qui simulata fuga terga dantes,
cum pervenissent ad stadium tabulae, ubi pro signo terminus lapideus fixus est,
reversi, Grecorum frontem coeperunt fortiter dimicare; et non erat requies
undique caedentium, gladio strages maximas Grecorum peremptas.
Sacerdotes vero una cum pontifice
et senioribus prostrati humo, cilicium induti, asperso in capitibus eorum
cinerem, omnipotentem Deum deprecabantur. Seniores vero saccis sunt cooperti,
inculti capitibus et squallidis, lacrimosis oculis, in caelum clamabant;
similiter et omnes, qui infra urbem relicti sunt, masculi et feminae
Omnipotentis auxilium expectabant.
Reliqui vero accincti ferro,
sumpti iuvenilibus armis, caedebant hostes sine intermissione. Tunc, sicut a
narrantibus audivimus, apparuit inter utrosque exercitus quasi effigies magni
tauri et coepit cuntra Grecorum exercitum pedibus pulvere exspargere, et vox
mox insonuit - unde venisset aut cuius fuisset, nullus agnovit - in auribus
omnium increpuit, dicens: «Eia Ravenniani, fortiter pugnate! Victoria vestra
erit hodie.»
Videntes vero Pelasgi, cornu suum
esse cunfractum, coeperunt fugere infra dromonibus, putantes se liberare. Tunc
Melisenses, id est Ravenniani cives, circumdederunt eos cum cymbis et carabis,
et irruentes super Bizanteos, omnes interfecerunt et corpora eorum in Eridanum
praecipitaverunt. Et sic fuit, ut
per annos 6 ex Patereno nullus inde unquam piscem comederet.
Hoc autem factum est in die
sanctorum Iohannis et Pauli, et coeperunt agere diem istum quasi diem festum
paschae, ornantes plateas civitatis cum diversis palleis et lethaneis ad eorum
ecclesiam gradientes, benedicentes Deum in secula seculorum, amen.
Mortuus et sepultus est in
basilica beati Apolenaris. Epithaphium invenies super eum continens ita:
. . . . . . Sedit annos 8, menses. . ., dies. . . .
|