|
Incipit
carmen dactilicum senarium micticon, id est mistum, sed primum tetrasticum,
dehinc disticon moinasticumque intentiones magnas…
TETRASTICON
POETA
Fortuitu quondam venisse
presbiterorum
Turba Ravennatum simul, inter
quos fuit unus
Andreas dictus, fratres quem voce
precari
Demissa, scripsisse sui quo
Pontificalem.
AGNELLUS
Tum respondit ei humilis, sed
mente sagaci:
«Quis mihi sensus inest, aut est
quae lectio, possim
Tantillo sensu comprendere
centies octo
Annorum cursus vel gesta
priorum»?
PRESBITERI
«Talia dum fallens promiseris fronte duelli
Assolitus iugiter, quia nobis
intima quaeque
Clausa videntur, in auditu nudare
patendo,
Tristamur nimium quantum,
crudelis amice».
ANDREAS
«Sum quoniam victus, rogo
vos, orate tonantem
Sidera qui torquit latices
frenatque marinos,
Vita praecipite cursum convertat
in ortum
Et sensum tribuat scribendi
Pontificalem».
DISTICON
SACERDOTES
«Sic nimium cupidi faciemus,
cunque precantem
Sic fiemus, opus verbis respondeat usque.
AGNELLVS
Hic quanquam durus, tantum
laborat tamen ultro».
«Actus pontificum referam et acta
priorum».
MONOSTICON
PRESBITERI
«Agnellus quondam, nunc Andreas, iuge salve»!
ANDREAS
«Salvete sacerdotes per secula
cuncta»!
Clare fidelis! Carmina parva
Edita vobis, suggere tuque,
Musa regalis, erga fidelis
Dicere laudes, semper amicis.
Vobis rogantibus ordinatum
libellum de ordine pontificalis successionis pontificum, qui sedem sancti
Apolenaris intraverant, sicut veritas et argumentatio vestri Agnelli, qui et
Andreas, ipsum ortodoxae sedis Ravennae potuit reperire et cognoscere.
|