Cap.  Capov.

 1   2,  1|          potest omnia. Et iterum: Nihil solliciti sitis. Et rursus:
 2   3,  1|          fiat spiritus cum eo, et nihil meminerit nisi Deum, nihil
 3   3,  1|        nihil meminerit nisi Deum, nihil sentiat vel intelligat nisi
 4   4,  6|           totaliter devovisti, ut nihil quodammodo possibile sit
 5   5,  9|     confidenter sperantem. Itaque nihil beatius esse potest, quam
 6   8,  3|        dum non erat creata: ac si nihil sit praeter solum Deum,
 7   8,  5|                        Praeterea, nihil erit medium inter te et
 8   8,  5|          anima: et sic quodammodo nihil relinquitur, quod mediat
 9   9,  1|           operationem sunt, sicut nihil ad aliquid, finitum ad infinitum.
10   9,  2|  simplicissime ab aeterno, in quo nihil quod non sit ipse: apud
11   9,  5|           longe prospicit tamquam nihil sint. Unde quando in Deum
12  10,  3| suspendatur, sive maledicatur, et nihil propter has iniurias corpori
13  10,  6|          erigere: eumque, tamquam nihil aliud praeter ipsum sit,
14  11,  2|      omnino firmiter teneas, quod nihil melius aut verius contra
15  12,  1|        Deus charitas est. Proinde nihil amore acutius, nihil subtilius
16  12,  1|      Proinde nihil amore acutius, nihil subtilius aut penetrabilius:
17  13,  1|    tamquam vere et per omnia sui, nihil nobisipsis reservantes,
18  14,  1|           atque videbimus penitus nihil proficere nobis, sed plurimum
19  14,  1|          existimus. Et sicut tunc nihil prodest, si quempiam ab
20  14,  1|      intra accusat: ita e regione nihil obest, si ab extra quis
21  16,  3|       usque ad ultima singularia. Nihil igitur a maximo usque ad