Cap.  Capov.

 1   2,  1|        proiicientes in eum, qui potest omnia. Et iterum: Nihil
 2   3,  1|         quia simul perfecte non potest esse utrisque intenta, quae
 3   4,  3|       illud exercitium, quantum potest, ex quo est quodammodo praeambulum
 4   5,  9|       quo quis suam Dei auxilio potest vincere voluntatem, id est,
 5   5,  9|       Itaque nihil beatius esse potest, quam omnia in illo ponere,
 6   6,  2|         nec amare, nec memorare potest, nisi Deum pariter et de
 7   7,  2|        praesentibus iacens, non potest ad se tamquam ad imaginem
 8  10,  5|      his ergo perpende, quantum potest bona voluntas cum Deo unita,
 9  12,  1|       amorem: per quem suppleri potest omnis necessarii ad salutem
10  12,  1|       mansionem Deus habere non potest, ubi charitas non est. Si
11  12,  1|   facere cum amato, et si fieri potest, ut hoc idem ipse sit quod
12  12,  2|   converso, in quantum intimius potest. Quod liquet primo quantum
13  12,  3|     beatitudinem quis pervenire potest, nisi amore et desiderio
14  13,  2|     Haec enim puritate (si dici potest) sensu mentis absorpto,
15  16,  3|                  Nulla ergo res potest propria virtute subsistere,
16  16,  3|         nec aliquid Deus facere potest, quin sub ordinem suae providentiae
17  16,  3|   providentiae cadat, sicut non potest facere aliquid, quod eius
18  16,  6| peccatum. Et sicut peccator non potest, quantum in se est, ab innumerabilibus
19  16,  9|   quantum permittit, quia scit, potest, et vult ea in melius convertere