Lib.  Cap. Par. Capov.

 1    1,   6,  H, 62|         prohibitum. Credo tamen coamanti licere, si velit, delinquentis
 2    2,   1,  0, 2 |      etiam amator in cunctis se coamanti ostendere sapientem, moderatum
 3    2,   1,  0, 11|      cognoverit esse placabiles coamanti, eos pulchre et viriliter
 4    2,   2,  0, 6 |   gestus et incessus placabilis coamanti atque facundia pulchra loquendi
 5    2,   4,  0, 5 |       furor alteri superveniens coamanti et timor repentinus exortus.
 6    2,   5,  0, 8 |         licet quandoque indigno coamanti coamans se ostenderit indignatum,
 7    2,   6,  0, 13|      debere licentiam concedere coamanti, ut alterius mulieris fruatur
 8    2,   6,  0, 30|       fidem videatur infringere coamanti. Et nullo istud praesumimus
 9    2,   6,  0, 36| contingat amare, suo non potest coamanti frangere fidem; et hoc quidem
10    2,   7,  0, 10|       offendit amoris, quae suo coamanti propter hoc retardat amplexus
11    2,   8,  0, 71|        credit nisi quod cogitat coamanti placere.~
12    3,   0,  0, 19|      nec sibi utile credit nisi coamanti placere et eius semper ministeriis
13    3,   0,  0, 19|  compensat amicum. Sibi ergo et coamanti suae tantum miser ille vivere
14    3,   0,  0, 66|         amore ditari, non autem coamanti placita solatia exhibere;
15    3,   0,  0, 15|   praeterea femina tanto posset coamanti dilectionis vinculo colligari,
16    3,   0,  0, 15|         tepidare solatia et suo coamanti non fiat cito peregrina.