bold = Main text
    Cap. Par. Num.                                 grey = Comment text

  1 1,  0,   6|          iugiter esse dicturos, ut Dei fidelissimus famulus tantis
  2 1,  0,   9|                          9 Cui vir Dei faceta primum hilaritate
  3 1,  0,   9|           prodest», inquit, «servo Dei significatio sui loci vel
  4 3,  1,   1|           Tunc itaque sanctissimus Dei famulus Severinus de partibus
  5 3,  1,   3|                    3 Famulus autem Dei reversus ad hospitium, quo
  6 3,  1,   4|             A quibus tamen famulus Dei, cum esset ignotus, nec
  7 3,  1,   5|         eadem die, qua quidam homo Dei praedixerat, barbarorum
  8 3,  1,   5|          est, qui desperatis rebus Dei nobis subsidia pollicetur?»
  9 3,  1,   5|       igitur in ecclesia recognito Dei famulo senex pedibus eius
 10 3,  2,   1|           postulantes monitis viri Dei sanctis operibus paruerunt
 11 3,  3,   1|           oppido Comagenis hominem Dei religiosis precibus invitarent.
 12 3,  3,   3|            fuerant colligatae: qua Dei imperio mox soluta ciborum
 13 3,  3,   3|     glaciali solutas frigore servi Dei precibus advenisse.~ ~  ~
 14 3,  4,   1|          plures e civibus ad virum Dei cum lacrimis confluentes
 15 3,  4,   3|                               3 Et Dei famulus ait: «Etiam si inermes
 16 3,  4,   4|            ceteros vero vinctos ad Dei famulum, ut praeceperat,
 17 3,  4,   5|  experturum: civis tantum ab opere Dei nec prospera nec adversa
 18 3,  4,   6|         quies cellulae delectaret, Dei tamen iussis obtemperans
 19 3,  4,  11|           11 Qui tamen talibus per Dei gratiam virtutibus sublimatus
 20 3,  5,   2|                 2 Tunc ergo a viro Dei hoc responsum praedictus
 21 3,  5,   3|        captivasset ex Rugis, virum Dei misit protinus consulendum.
 22 3,  6     |          dolor excruciaverat, viri Dei oratione sanato.~ ~
 23 3,  6,   2|                          2 Sed vir Dei sentiens a se magna deposci
 24 3,  6,   3|                   3 Quo audito vir Dei fervorem eius admirans iterum
 25 3,  6,   5|           universa Rugorum gens ad Dei famulum frequentans coepit
 26 3,  7,   1|   contingeret, inclinasset, a viro Dei gloriosum se fore cognovit.
 27 3,  8,   2|     damnandos, dirigens ad eam vir Dei, ut eos dimitteret, postulabat.
 28 3,  8,   2|         Ora,» inquit, «tibi, serve Dei, in tua cellula delitescens:
 29 3,  8,   3|           Haec igitur audiens homo Dei: «Confido», inquit, «in
 30 3,  8,   3|       eodem die, quo regina servum Dei contempserat, puerili motu
 31 3,  8,   4|         contemptus, quod in servum Dei commiserat, plagae praesentis
 32 3,  8,   6|            regina statim ad servum Dei properans cum marito monstrat
 33 3,  9     |    Protasii martyrum mirifica viri Dei revelatione monstrato, vel
 34 3,  9,   1|              1 Magna quoque famulo Dei prophetiae gratia praedito
 35 3,  9,   2|          itaque cuncta sic, ut vir Dei praedixerat, miratus invenit.
 36 3,  9,   2|           hominem, qui me ad virum Dei, cuius ubique fama diffunditur,
 37 3,  9,   3|             3 Tunc nuntius hominis Dei eius se aspectibus praesentavit.
 38 3,  9,   5|        incendia, nisi fuissent per Dei gratiam lacrimarum fonte
 39 3, 10,   1|           quadam die praecepit vir Dei dicens: «Cave, ne hodie
 40 3, 10,   2|                 2 In illa hora vir Dei, dum in cellula legeret,
 41 3, 11,   2|            sacrilegio comperto vir Dei multis plebem sermonibus
 42 3, 11,   3|        presbyteros et diacones vir Dei hortatus est tota cordis
 43 3, 12,   3|            exigebat, sicut famulus Dei praeceperat, implebatur. ~ ~
 44 3, 12,   4|            quidam pauperrimus opus Dei coeptum deserens ad agrum
 45 3, 12,   6|            monendi occasionem homo Dei reperiens docebat universos,
 46 3, 12,   7|                    7 Tunc ergo vir Dei ceteros allocutus: «Iustum
 47 3, 13     |       Quomodo cereus in manu servi Dei orantis accensus sit, dum
 48 3, 13,   1|    sollemnitatis efflueret. At vir Dei genibus humi fixis orabat
 49 3, 14     |      diutinumque langorem ita viri Dei oratione convaluit, ut ad
 50 3, 14,   2|               2 Videns itaque homo Dei clausum aditum oppositione
 51 3, 15     |   superfluens transcendebat, orans Dei servus crucis signaculum
 52 3, 15,   4|  signaculum, quod impresserat homo Dei, prorsus excederet.~ ~  ~
 53 3, 16     |    vocantis aperuit oculos, rogans Dei famulum, quo vocante revixerat,
 54 3, 16,   1|   clarescente diluculo rogavit vir Dei fessos presbyteros et diacones
 55 3, 16,   2|             2 Quibus egressis homo Dei ostiarium, Maternum nomine,
 56 3, 16,   3|        aedituus: «Cur istic famulo Dei posito tuam credideras potuisse
 57 3, 16,   4|       igitur memorata virgine homo Dei cum presbytero et diacono
 58 3, 16,   5|     aperuit, vix praesentibus homo Dei tacere prae gaudio persuasit.
 59 3, 17,   3|                3 Frigus quoque vir Dei tantum in nuditate pauperum
 60 3, 17,   4|            protinus affuturos, vir Dei nequaquam eos venire signavit,
 61 3, 17,   4|      collatam, quam mittere famulo Dei distulerant, hostibus obtulerunt.~ ~  ~
 62 3, 18     |       nocitura paruerat, per virum Dei ieiuniis et oratione depulsa
 63 3, 19     |       Alamannorum rex, coram servo Dei magno sit tremore concussus
 64 3, 19,   3|                           3 Cumque Dei famulo daret optionem imperandi,
 65 3, 22,   3|         quiescamus.» Quo dicto vir Dei lacrimis urguebatur ingentibus,
 66 3, 23,   1|          postulantem, ut ad servum Dei, ad quem fama vulgante olim
 67 3, 23,   2|          servatas temporibus. Quas Dei servus debita veneratione
 68 3, 24,   1|     milibus disparatum, solita vir Dei revelatione commonitus Moderatum
 69 3, 24,   2| misericordia liberari: de quo sibi Dei famulus magnam dicebat inesse
 70 3, 24,   3|            nutantibus nuntius viri Dei presbytero retinenti se
 71 3, 24,   3|    suspendentes. Quo audito servus Dei graviter doluit praemonitos
 72 3, 25,   1|          Maximus nomine, ad servum Dei frequentare solitus cum
 73 3, 25,   2|        ieiunio, quod litterae viri Dei signaverant, exitio venturae
 74 3, 26,   1|          commendavit: qui continuo Dei gratia operante mundatus
 75 3, 26,   2|        Cuius animum religiosum vir Dei vehementer admirans paucis
 76 3, 27,   1|           hostes quidem praesentes Dei auxilio superandos, sed
 77 3, 27,   2|          fugientibus Alamannis vir Dei ita victores alloquitur: «
 78 3, 27,   2|    imputetis, scientes idcirco vos Dei nunc praesidio liberatos,
 79 3, 27,   2|  congregati descendite.» Haec homo Dei plenus pietate commonuit.~ ~
 80 3, 27,   3|         enim ibidem contra hominis Dei interdicta manserunt, Thoringis
 81 3, 28     |     Quemadmodum ministrante famulo Dei pauperibus oleum crevisse
 82 3, 28,   2|           Praeterea quadam die vir Dei cunctos pauperes in una
 83 3, 28,   4|                    4 Tantum igitur Dei beneficium dum circumstantes
 84 3, 29     |        tali duce venire solita vir Dei revelatione cognovit.~ ~
 85 3, 29,   2|            quendam in effigie viri Dei stantem ac dicentem sibi: «
 86 3, 29,   4|                 4 Igitur cum servo Dei nuntiarentur, qui venerant,
 87 3, 29,   4|     stupore nimio mirabantur virum Dei referre id, quod in absenti
 88 3, 30,   1|          praecavebant. Quos servus Dei divinitatis instinctu commonitus
 89 3, 30,   4|        cuiusdam hominis, qui servo Dei praedicente contumax sua
 90 3, 30,   5|     captiva, nisi eam liberam viri Dei consueta servasset oratio,
 91 3, 31,   1|           gladios, Lauriaco se per Dei famulum contulisse, assumpto
 92 3, 31,   3|                       3 Cui servus Dei: «Pax», inquit, «tibi, rex
 93 3, 31,   5|          sunt erepti et non potius Dei munere, ut tibi paulisper
 94 3, 32     |         quendam de exilio ad servi Dei litteras revocaverit et,
 95 3, 32     |             laudatoribus eius idem Dei servus praedixerit.~ ~
 96 3, 33     |           in oppido Comagenis viri Dei oratione sanato.~ ~
 97 3, 33,   1|              Credo», inquit, «homo Dei, te filio meo velocem impetrare
 98 3, 35,   2|                       2 Cui servus Dei: «Non tibi», inquit, «expedit,
 99 3, 36,   4|     Praedictos itaque monachos vir Dei delegatos fratribus per
100 3, 38,   1|          corporale periculum, quod Dei praesidio parvi panis et
101 3, 38,   2|                      2 Cui sanctus Dei famulus: «Noli», inquit, «
102 3, 39,   1|          oraculis multa futura per Dei gratiam praedicebat, multorum
103 3, 40,   2|      cunctis opibus anteferre, vir Dei sapienter adiecit: «Ergo»,
104 3, 40,   3|             nos sic accipis, serve Dei?» Cui ipse: «Contestor»,
105 3, 41,   1|           intimasset, idem famulus Dei ita respondit: «Si beatus
106 3, 42,   1|           contingas, indignationem Dei, quod absit, tali temeritate
107 3, 46,   2|        quaedam venerabilis ancilla Dei Processa nomine civis Neapolitana,
108 3, 46,   5|   receperunt ac recipiunt operante Dei gratia sanitatem; cui est