6. De ordine librorum.

Non idem ordo librorum in historica et allegorica lectione servandus est. historia ordinem temporis sequitur. ad allegoriam magis pertinet ordo cognitionis, quia, sicut supra dictum est, doctrina semper non ab obscuris, sed apertis, et ab his quae magis nota sunt, exordium sumere debet. unde consequens est ut Novum Testamentum, in quo manifesta praedicatur veritas, in hac lectione Veteri praeponatur, ubi eadem veritas figuris adumbrata occulte praenuntiatur. eadem utrobique veritas, sed ibi occulta, hic manifesta, ibi promissa, hic exhibita. audisti, cum legeretur in Apocalypsi, quia signatus erat liber et nemo inveniri poterat, qui solveret signacula eius, nisi leo de tribu Iuda. signata erat lex, signatae erant prophetiae, quia occulte tempora venturae redemptionis praenuntiabantur. nonne tibi ille liber signatus fuisse videtur, qui dixit: Ecce Virgo concipiet, et pariet filium; et vocabis nomen eius Emmanuel? et alius: Tu, inquit, Bethlehem Ephrata, parvulus es in milibus Iuda: ex te mihi egredietur qui sit dominator in Israel; egressus eius ab initio a diebus aeternitatis? et Psalmista: Numquid Sion dicet: Homo, et homo natus est in ea, et ipse fundavit eam Altissimus? et rursum: Domini, Domini, inquit, exitus mortis? et iterum: Dixit Dominus Domino meo, sede a dextris meis? et post pauca de eodem: Tecum principium in die virtutis tuae; in splendoribus sanctorum ex utero ante luciferum genui te? et Daniel: Aspiciebam in visione noctis, et ecce cum nubibus caeli quasi Filius hominis veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit, et dedit ei potestatem et honorem, et regnum; et omnes populi, tribus et linguae ipsi servient: potestas eius potestas aeterna, quae non auferetur?

Quis putas haec, antequam implerentur, intelligere poterat? signata erant, et nemo poterat solvere signacula, nisi leo de tribu Iuda. venit ergo Filius Dei, et induit naturam nostram, natus est de Virgine, crucifixus, sepultus, resurrexit, ascendit ad caelos, et implendo quae promissa erant, aperuit quae latebant. lego in evangelio, quod angelus Gabriel ad Mariam Virginem mittitur, parituram praenuntiat: recordor prophetiae quae dicit, Ecce virgo concipiet. lego quia, cum esset Ioseph in Bethlehem cum Maria uxore sua praegnante, venit tempus eius pariendi, et peperit filium suum primogenitum, quem angelus praedixerat regnaturum in throno David, patris sui: recordor prophetiae: Bethlehem Ephrata, parvulus es in milibus Iuda: ex te mihi egredietur qui sit dominator in Israel. lego rursum: In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum: recordabor prophetiae quae dicit: Egressus eius ab initio a diebus aeternitatis. lego: Verbum caro factum est, et habitavit in nobis: recordor prophetiae quae dicit: vocabis nomen eius Emmanuel, id est, nobiscum Deus. et ne forte singula prosequendo fastidium tibi faciam, nisi prius nativitatem Christi, praedicationem, passionem, resurrectionem atque ascensionem, et cetera quae in carne et per carnem gessit, agnoveris, veterum figurarum mysteria penetrare non valebis.