Par.

 1  1|          non est necessarium Deum scire A, quia potest nescire,
 2  3|         quod non est necesse Deum scire A, quia A, cum sit contingens,
 3  3|        illud non est necesse Deum scire A, quia scientia cadit tantum
 4  4|         quod scit, non potest non scire in posterum, licet ipsum,
 5  6|        supra dictum est, ex «deum scire antichristum fore», vel
 6  6|       habet posse ad nescire post scire, et sic est falsa; vel quod
 7  7|           et consequens, scilicet scire possibiliter scire et possibiliter
 8  7|       scilicet scire possibiliter scire et possibiliter nescire.~
 9  8|  variabilis. Si. ergo hoc verbum «scire» cadat supra substantiam
10  8| manifestum est, quod plura potest scire, quae nescit et nescire,
11  8|       autem posse velle vel posse scire non praecedit ipsum velle
12  8|         praecedit ipsum velle vel scire tempore, sed tantum causalitate.
13  8|        posse et velle et posse et scire. Licet enim in ipso sit
14  8|        dubio opposita et velle et scire. Si autem consideretur non
15  8|         non potest eius oppositum scire et velle. ~Propter hoc haec
16  8|        distinguenda: «Deus potest scire, quae nescit, vel nescire
17  8|     semper dicet quis: «si potest scire, quod nescit, cassa erit
18  8|         qua verum est, Deum posse scire et nescire aliquid, scilicet
19  8|         est et cum non est ad Dei scire. - Ideo non sequitur, quod
20  8|        uno eodem modo se habet ad scire Dei, quomodo se habet eadem
21  8|     quomodo se habet eadem res ad scire Dei si esset futura, vel
22  8|       futura, quomodo se habet ad scire Dei, eodem modo se haberet,
23  8|           penitus se habet ad Dei scire.~Quem intellectum esse verissimum
24  8|        verba providentiae, utpote scire, intelligere, sapere, non
25 10|           sapientia secundum suum scire attingit omnem essentiam,
26 10|        essentiam, quod idem ipsum scire est eiusdem essentiae efficere
27 18|          Unde, cum omnis voluntas scire velit, et non errare vel