Par.

 1  4|  sequitur, quod alteratur, quia antichristum fore est verum, scilicet
 2  4|         in suo subiecto. -- Sed antichristum esse futurum est verum et
 3  4|        dici hoc verum, scilicet antichristum esse futurum, dico: non
 4  4|         fuit verum, quando dixi antichristum fore futurum, nunquam poterit
 5  6|         oppositum, et tale est «antichristum fore futurum» et omnium
 6  6|      dictum est, ex «deum scire antichristum fore», vel ex hoc «antichristum
 7  6| antichristum fore», vel ex hoc «antichristum fuisse futurum», vel «Isaiam
 8  6|         praescivisse» sequitur, antichristum fore, quod habet cum praemissis
 9  6|  nescire A» et similiter talis «antichristum fuisse futurum potest esse
10  6|         potest esse falsum» et «antichristum fore potest esse falsum
11  6|       Et similiter est de hoc: «antichristum fuisse futurum» et sic de
12  6|    Verumtamen haec est duplex: «antichristum fuisse futurum potest esse
13  6|         fore». Ergo Deus sciens antichristum fore potest nescire in futuro
14  7|     Similiter supposuimus quod «antichristum esse futurum» et similia
15  7|         Item: Si modo est verum antichristum fuisse vel esse futurum,
16  7|      Deus aeternaliter nescivit antichristum fore. Ergo cum antecedens
17  8|  oppositum fuit, hoc scilicet, «antichristum esse futurum potest esse
18  8|        aeterna. Et est sensus: «antichristum esse» ~potuit ab aeterno
19  8|  considerato scientia, qua scit antichristum esse si erit, et scientia,
20  8|       et indivisa scientia scit antichristum esse si erit, et qua scit
21  8|      dico, quod eodem modo scit antichristum esse si erit et non erit,