8. Tertii sapientis secunda historia: pallium

Quidam iuvenis adamavit quandam feminam maritatam et cupiebat nimis concumbere cum ea. tunc dedit praemia cuidam vetulae ut ei suaderet. cui dixit anus: surge, iuvenis, perge ad forum mariti et eme palliolum et ducito ad me. quod factum est. anus vero accepit palliolum et incidit in tres partes et ivit ad domum puellae. mox puella surrexit et intravit alium thalamum, ut ferret panem vetulae. et anus posuit palliolum supra sedile in quo consueverat maritus sedere et a domo recessit. venit maritus sero et sedit super sedile in quo consueverat propter pallium quod erat subtus se. quod abstulit et cognovit quia erat illud quod vendiderat iuveni dixitque in corde suo: revera concubuit cum uxore mea; emit enim hanc vestem a me et oblitus est eam hic. et statim verberavit uxorem et proiecit eam de domo et non dixit quare. mulier autem perrexit ad domum patris sui. et anus secuta est eam et dixit illi: quid enim est, filia mea? at illa: vir meus verberavit me et nescio quare. et ait anus: veni mecum ad quendam bonum senem qui mittit pacem in virum et mulierem. et surgens perrexit cum ea. tunc anus duxit eam ad iuvenem et clausit ostium post eam. iuvenis vero amplexiatus est eam et iacuit cum ea. illa vero timuit clamare prae turpitudine. post haec reversa est dolore plena, quoniam illusa erat. vetula autem ivit ad domum mariti et invenit eum ibi et flevit alte. cui vir: cur fles? dixit anus: veni huc nudius tertius et importavi in manu mea pallium unum adustum in tribus partibus, quod mihi dedit quidam iuvenis, ut portarem ad sutorem; at nescio si hic dimisi eum vel alibi. et iuvenis cuius erat criminatur me. et ille: turbasti me; unde feci mala coniugi meae. tunc dedit ei pallium misitque ad uxorem et fecit eam venire ad se cum magno dono. - ideo, domine rex, vita fallaciam mulieris. tunc praecepit rex non occidi filium suum.

Interea venit mulier die quarta et dixit: ostendat deus de te sicut de simia. dixit rex: quomodo fuit de illa? at ille.