19. Septimi sapientis secunda historia: gibbosi

Fuit quaedam mulier habens virum senem, qui non dimittebat eam exire foras propter pulchritudinem suam. illa vero, quia erat clausa, dolore moriebatur. accidit autem ut rogaret virum suum quia volebat ire in domum magistrae suae. et dixit ei: vade. et illa ivit. quae dixit magistrae suae: domina mea, vade et invenias mihi hominem qui ludat ante me. tunc magistra ivit et invenit unum gibbosum tenentem cymbala et tympanum et pro ludo accipiebat mercedem suam. et duxit eum in domum. videns autem mulier illa fecit eum comedere. mandens itaque gibbosus coepit ludere et gratulari. tunc induit eum femina serico vestitu deditque ei praemia magna. et abiit ille. quod videntes alii gibbosi dixerunt: quis dedit tibi haec? ille ait: vocavit me quaedam femina et lusi ei, et quia complacui sibi, dedit mihi haec munera. dixerunt illi: vade et dic mulieri illi ut faciat nobis idem; sin autem, manifestabimus. ille autem gibbosus cucurrit et ait mulieri: domina, sodales mei petunt venire at te cum iocis. dicit illa: veniant. illi vero venerunt et comedentes ebrii facti sunt nimis <et> ceciderunt de mensa ob ebrietatem. et ecce vir mulieris veniebat. tunc mulier videns adventum viri sui dixit ancillae suae: proice eos in illam domum. illa vera domus plena erat plumis, et proiecti in plumis submersi defuncti sunt. veniens autem vir mulieris comedit et descendit de domo. tunc femina dixit ancillae suae: curre velociter et invenias hominem portatorem qui proiciat hos extra civitatem, quia mortui sunt. et duxit femina unum Saracenum. cui ait puella: volo ut clam portes istum gibbosum in mare et dabo tibi solidum unum. respondit ille: libenter. tunc mittens illum in saccum ivit et proiecit eum in mare. et veniens petebat solidum. cui illa: non, frater, quia quem credis proiecisse adest. ait ille: da mihi illum, et ego taliter eum proiciam, ut non ultra revertatur. et accipiens alium proiecit eum in altiori mari. et rediens quaerebat solidum. femina autem illa extraxerat alium et dixit portatori quaerenti pretium: frater, quid me deludis? tu dimittis eum in itinere: ipse regreditur huc. at ille: domina, cur imponis mihi? crede mihi quia in mare deieci eum, sed ut video ioculator est et bonus natator, et idcirco sic me fallit. sed tamen ego portabo eum et sic proiciam, ut ultra non regrediatur. quid plura? omnes deiecit in mare deceptus a femina. - nunc autem, magnifice rex, sagacitatem mulierum considera et aemulationem earum respice, et non interficiatur filius tuus dulcis. anuit rex eius eloquio et iussit non interfici filium suum.

Completis igitur septem diebus locutus est filius regis. et ait patri suo: excellentissime domine, usque modo mutus non fui, sed feci velle Sindebaris praeceptoris mei, qui praecepit mihi, ut usque ad septem dies non loquerer, quia ipse et ego ita vidimus in stellis. et hoc idem dixerunt sapientes quia usque ad mortis terminum attingerem, cum in his septem diebus iussisti me capitalem subire sententiam. nunc autem, domine rex, femina digna est morte, cum qua sapientes non ob aliud studuerunt pugnare nisi ut me liberarent a morte. interea, pater mi, tibi et omnibus principibus glisco refferre fabulam. quis enim valet resistere ingeniis mulierum? dixit rex et principes: dic quod vis. at ille dixit: