Aeneis
   Lib. Ver.
 1   1,  289|                       Hunc tu olim caelo, spoliis Orientis onustum,~
 2   1,  331|                        et, quo sub caelo tandem, quibus orbis in
 3   1,  395|                           turbabat caelo; nunc terras ordine longo~
 4   2,  8  |        lacrimis?  Et iam nox umida caelo~
 5   2,  536|                     di, si qua est caelo pietas, quae talia curet,~
 6   2,  688|                        extulit, et caelo palmas cum voce tetendit: ~
 7   2,  693|             intonuit laevum, et de caelo lapsa per umbras~
 8   3,  201|         noctemque negat discernere caelo,~
 9   3,  515|       cuncta notat tacito labentia caelo,~
10   3,  518|              Postquam cuncta videt caelo constare sereno,~
11   3,  586|          polus, obscuro sed nubila caelo,~
12   3,  678|                  Aetnaeos fratres, caelo capita alta ferentis,~
13   4,  89 |        ingentes aequataque machina caelo. ~
14   4,  578|       placidusque iuves, et sidera caelo~
15   4,  692|                          quaesivit caelo lucem, ingemuitque reperta. ~
16   5,  18 |          sperem Italiam contingere caelo. ~
17   5,  451|                          it clamor caelo, primusque accurrit Acestes,~
18   5,  515|                   iam vacuo laetam caelo speculatus, et alis~
19   5,  527|               consumpta in ventos, caelo ceu saepe refixa~
20   5,  542|                 quamvis solus avem caelo deiecit ab alto. ~
21   5,  606|                            Irim de caelo misit Saturnia Iuno~
22   5,  722|                        visa dehinc caelo facies delapsa parentis~
23   5,  727|                        depulit, et caelo tandem miseratus ab alto
24   5,  790|      subito excierit:  maria omnia caelo~
25   5,  851|                                 et caelo, totiens deceptus fraude
26   5,  870|                           O nimium caelo et pelago confise sereno,~
27   6,  15 |            pennis ausus se credere caelo,~
28   6,  191|                  ipsa sub ora viri caelo venere volantes,~
29   7,  141|           Hic pater omnipotens ter caelo clarus ab alto~
30   7,  269|          adyto sortes, non plurima caelo~
31   7,  620|                    Tum regina deum caelo delapsa morantis~
32   8,  64 |                 caeruleus Thybris, caelo gratissimus amnis. ~
33   8,  99 |          quae nunc Romana potentia caelo~
34   8,  264|                                    caelo ostenduntur, pedibusque
35   8,  423|                Hoc tunc ignipotens caelo descendit ab alto. ~
36   8,  427|          toto genitor quae plurima caelo~
37   8,  523|                          ni signum caelo Cytherea dedisset aperto. ~
38   8,  591|                  extulit os sacrum caelo tenebrasque resolvit. ~
39   8,  664|            apices et lapsa ancilia caelo~
40   9,  2  |                            Irim de caelo misit Saturnia Iuno~
41   9,  671|          torquet aquosam hiemem et caelo cava nubila rumpit. ~
42   9,  681|         geminae quercus intonsaque caelo~
43   9,  803|                  sufficere, aeriam caelo nam Iuppiter Irim~
44  10,  215|                        Iamque dies caelo concesserat almaque curru~
45  10,  633|              Haec ubi dicta dedit, caelo se protinus alto~
46  11,  125|                vir Troiane, quibus caelo te laudibus aequem? ~
47  11,  192|                                 it caelo clamorque virum clangorque
48  11,  210|                 Tertia lux gelidam caelo dimoverat umbram: ~
49  12,  76 |        refer:  cum primum crastina caelo~
50  12,  245|                         dat signum caelo, quo non praesentius ullum~
51  12,  283|    Diripuere aras, it toto turbida caelo~
52  12,  367|       incubuere, fugam dant nubila caelo: ~
53  12,  795|                             deberi caelo fatisque ad sidera tolli. ~
54  12,  842|                    Interea excedit caelo nubemque relinquit. ~


Georgica
   Lib. Ver.
55   1, 6   |                   lumina, labentem caelo quae ducitis annum,~
56   1, 23  |                quique satis largum caelo demittitis imbrem;~
57   1, 252 |      tempestates dubio praediscere caelo~
58   1, 260 |             multa, forent quae mox caelo properanda sereno,~
59   1, 322 |               Saepe etiam inmensum caelo venit agmen aquarum~
60   1, 337 |                         quos ignis caelo Cyllenius erret in orbis. ~
61   1, 366 |                        praecipitis caelo labi noctisque per umbram~
62   1, 474 |      Armorum sonitum toto Germania caelo~
63   1, 487 |                          Non alias caelo ceciderunt plura sereno~
64   2, 306 |                           ingentem caelo sonitum dedit; inde secutus~
65   2, 334 |                          aut actum caelo magnis aquilonibus imbrem,~
66   2, 342 | inmissaeque ferae silvis et sidera caelo.~
67   4, 192 |                longius aut credunt caelo adventantibus Euris,~
68   4, 227 |       numerum atque alto succedere caelo.~
69   4, 235 |                  tristior hibernas caelo descendit in undas.~
70   4, 426 |                           ardebat, caelo et medium sol igneus orbem~


Bucolica
   Carm. Ver.
71    1,17  |                                 de caelo tactas memini praedicere
72    4,7   |                 iam nova progenies caelo demittitur alto.~
73    8,14  |                        Frigida vix caelo noctis decesserat umbra,~
74    8,70  |                        Carmina vel caelo possunt deducere lunam;~