IX.

Vides ut alta stet nive candidum
Soracte nec iam sustineant onus
   silvae laborantes geluque
      flumina constiterint acuto?

dissolve frigus ligna super foco
large reponens atque benignius
   deprome quadrimum Sabina,
      o Thaliarche, merum diota.

permitte divis cetera, qui simul
stravere ventos aequore fervido
   deproeliantis, nec cupressi
      nec veteres agitantur orni.

quid sit futurum cras, fuge quaerere et
quem Fors dierum cumque dabit, lucro
   adpone nec dulcis amores
      sperne puer neque tu choreas,

donec virenti canities abest
morosa. nunc et campus et areae
   lenesque sub noctem susurri
      conposita repetantur hora,

nunc et latentis proditor intumo
gratus puellae risus ab angulo
   pignusque dereptum lacertis
      aut digito male pertinaci.