XIII.

Cum tu, Lydia, Telephi
   cervicem roseam, cerea Telephi
laudas bracchia, vae, meum
   fervens difficili bile tumet iecur.

tunc nec mens mihi nec color
   certa sede manent, umor et in genas
furtim labitur arguens,
   quam lentis penitus macerer ignibus.

uror, seu tibi candidos
   turparunt umeros inmodicae mero
rixae sive puer furens
   inpressit memorem dente labris notam.

non, si me satis audias,
   speres perpetuom dulcia barbare
laedentem oscula, quae Venus
   quinta parte sui nectaris imbuit.

felices ter et amplius
   quos inrupta tenet copula nec malis
divolsus querimoniis
   suprema citius solvet amor die.

XIV.

O navis, referent in mare te novi
fluctus. o quid agis? fortiter occupa
   portum. nonne vides, ut
      nudum remigio latus

et malus celeri saucius Africo
antemnaeque gemant ac sine funibus
   vix durare carinae
      possint imperiosius

aequor? non tibi sunt integra lintea,
non di, quos iterum pressa voces malo
   quamvis Pontica pinus,
      silvae filia nobilis,

iactes et genus et nomen inutile:
nil pictis timidus navita puppibus
   fidit, tu, nisi ventis
      debes ludibrium, cave.

nuper sollicitum quae mihi taedium,
nunc desiderium curaque non levis,
   interfusa nitentis
      vites aequora Cycladas.