XVI.

O matre pulcra filia pulcrior,
quem criminosis cumque voles modum
   pones iambis, sive flamma
      sive mari libet Hadriano.

non Dindymene, non adytis quatit
mentem sacerdotum incola Pythius,
   non Liber aeque, non acuta
      si geminant Corybantes aera,

tristes ut irae, quas neque Noricus
deterret ensis nec mare naufragum
   nec saevos ignis nec tremendo
      Iuppiter ipse ruens tumultu.

fertur Prometheus addere principi
limo coactus particulam undique
   desectam et insani leonis
      vim stomacho adposuisse nostro.

irae Thyesten exitio gravi
stravere et altis urbibus ultimae
   stetere causae, cur perirent
      funditus inprimeretque muris

hostile aratrum exercitus insolens.
conpesce mentem: me quoque pectoris
   temptavit in dulci iuventa
      fervor et in celeres iambos

misit furentem. nunc ego mitibus
mutare quaero tristia, dum mihi
   fias recantatis amica
      opprobriis animumque reddas.