XVII.

Velox amoenum saepe Lucretilem
mutat Lycaeo Faunus et igneam
   defendit aestatem capellis
      usque meis pluviosque ventos.

inpune tutum per nemus arbutos
quaerunt latentis et thyma deviae
   olentis uxores mariti
      nec viridis metuont colubras

nec Martialis haediliae lupos,
utcumque dulci, Tyndari, fistula
   valles et Vsticae cubantis
      levia personuere saxa.

di me tuentur, dis pietas mea
et musa cordi est. hinc tibi copia
   manabit ad plenum benigno
      ruris honorum opulenta cornu.

hic in reducta valle Caniculae
vitabis aestus et fide Teia
   dices laborantis in uno
      Penelopen vitreamque Circen;

hic innocentis pocula Lesbii
duces sub umbra nec Semeleius
   cum marte confundet Thyoneus
      proelia nec metues protervom

suspecta Cyrum, ne male dispari
incontinentis iniciat manus
   et scindat haerentem coronam
      crinibus inmeritamque vestem.